17.10 | g. 19.00 | Hala WSG | KUP BILET

Teatr Łaźnia Nowa | Teatr im. Stefana Żeromskiego w Kielcach

adaptacja i reżyseria Mateusz Pakuła

scenografia i kostiumy Justyna Elminowska

muzyka Zuzanna Skolias-Pakuła, Antonis Skolias, Marcin Pakuła

partie wokalne Zuzanna Skolias-Pakuła

reżyseria światła Paulina Góral

asystent reżyserki światła Maciej Kaszyński

wideo Olga Balowska

inspicjentka Katarzyna Białooka

 

występują Andrzej Plata, Wojciech Niemczyk, Jan Jurkowski, Szymon Mysłakowski, Marcin Pakuła

 

Jeśli choć raz wyliście z bezsilności, lekarz zwracał się do Was w trzeciej osobie, a ksiądz powtarzał Wam, że cierpienie uszlachetnia, nie możecie przegapić tego spektaklu!

„Jak nie zabiłem swojego ojca i jak bardzo tego żałuję” to adaptacja głośnej książki Mateusza Pakuły, dramatopisarza, dramaturga i reżysera teatralnego, znanego łaźniowym widzom z takich spektakli jak „Lem vs. P. K. Dick”, „Pluton p-Brane” i „Wieloryb the Globe”. To osobista opowieść o procesie umierania jego ojca, który chorował na raka trzustki, ale też historia bezradności i wściekłości na instytucje państwa, służbę zdrowia i Kościół, które zadają chorym dodatkowe cierpienia. „Współumieranie”, o którym napisał Mateusz Pakuła, nie jest jednostkowym doświadczeniem. Z bezradnością, wściekłością i gniewem mierzą się tysiące ludzi w całej Polsce, którzy nie mogą decydować o własnym losie, a ich bliskim ogranicza się prawa. To krzyk o eutanazję w chwilach przekraczania granic cierpienia. Ale myli się ten, kto myśli, że zobaczy na scenie smutną opowieść, bo w spektaklu nie zabraknie groteski i komizmu, tak bliskich wszystkim spektaklom Pakuły.

Na scenie zobaczymy Jana Jurkowskiego, znanego ze spektaklu „Lem vs. P. K. Dick”, a szerzej z Grupy Filmowej Darwin, Andrzeja Platę, Wojciecha Niemczyka, Szymona Mysłakowskiego oraz Marcina Pakułę, brata autora książki i reżysera, do którego będzie należało ostatnie słowo.

 

Spektakl zdobył Grand Prix 29. Ogólnopolskiego Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej.

ENG

HOW I DIDN’T KILL MY FATHER AND HOW MUCH I REGRET THIS | MATEUSZ PAKUŁA

17.10 | 7 p.m. | Hala WSG

Teatr Łaźnia Nowa | Teatr im. Stefana Żeromskiego w Kielcach

adapted and directed by Mateusz Pakuła

scenography i costumes Justyna Elminowska

music Zuzanna Skolias-Pakuła, Antonis Skolias, Marcin Pakuła

vocals Zuzanna Skolias-Pakuła

lights director Paulina Góral

lights director’s assistant Maciej Kaszyński

video Olga Balowska

stage management Katarzyna Białooka

 

cast Andrzej Plata, Wojciech Niemczyk, Jan Jurkowski, Szymon Mysłakowski, Marcin Pakuła

 

„How I didn’t kill my father and how much I regret this” is an adaptation of the renowned book by Mateusz Pakuła, a playwright, dramaturgist and theater director. It is a personal story about the dying process of his father, who suffered from pancreatic cancer, but also a story of helplessness and anger at the institutions of the state, the health service and the Church, which inflict additional suffering on the sick people.

On stage we will see Jan Jurkowski, known from the play „Lem versus P.K. Dick”, and more broadly from the Grupa Filmowa Darwin, Andrzej Plata, Wojciech Niemczyk, Szymon Mysłakowski and Marcin Pakuła, brother of the author of the book and director of the performance.

The performance won the Grand Prix of the 29. OKnWPSW.

18.10 | g. 19.00 | mała scena TPB | KUP BILET

Teatr Polski w Bydgoszczy | rezydencja artystyczna

reżyseria Grzegorz Jaremko

scenariusz i dramaturgia Mateusz Górniak

scenografia Anna Maria Karczmarska

światło  Wojciech Faruga

muzyka Justyna Banaszczyk

inspicjent Adam Pakieła

 

występują Adam Graczyk, Emilia Piech, Michał Surówka

 

Książki zbójeckie mogą być narzędziami do operacji na sobie samym, potrafią zmienić bieg życia, strącić w beznadzieję albo naładować energią do fascynujących i niebezpiecznych podróży. Jedną z nich są Cierpienia młodego Wertera, które dostarczają paliwa do ponownego uruchomienia mitu Zakochanej Osoby.

Epistolarna powieść Goethego o destrukcyjnej miłości to kopalnia postaw przedkładających uczucie ponad wszelką racjonalność i była aktualizowana w licznych ujęciach pokoleniowych. Kolejne generacje odwoływały się do postaci Wertera, żeby dopełniać własne narracje o pędzie ku śmierci czy miłości, której nie da się znieść.

Zamiast rekonstrukcji powieściowej akcji, proponujemy tożsamościowy kalejdoskop. Werter zestawiony z romantyczną poezją i namysłem teoretycznym nad miłością, filtrowany przez japońskie kluby samobójcze, twórczość muzyczną sad boys, a także powracającą kulturę emo.  Samotny, wyalienowany Werter staje się przyczynkiem do opowieści o miłości własnej, performowaniu siebie, igraniu ze śmiercią i produkowaniu nowych sposobów bycia i kochania.

W spektaklu wykorzystywane są głośne efekty dźwiękowe (m.in. wybuchy). Osoby wrażliwe na ten rodzaj efektów prosimy o zachowanie szczególnej ostrożności.

ENG

WERTHER. INSPIRED BY „THE SORROWS OF YOUNG WERTHER” | GRZEGORZ JAREMKO

18.10 | 7 p.m. | mała scena TPB

Teatr Polski w Bydgoszczy

directed by Grzegorz Jaremko

script and dramaturgy Mateusz Górniak

scenography Anna Maria Karczmarska

lights Wojciech Faruga

music Justyna Banaszczyk

stage management Adam Pakieła

 

cast Adam Graczyk, Emilia Piech, Michał Surówka

Bandit Stories can be used as tools for self-discovery, they can change the course of your life, throw you into hopelessness or fill you with energy for fascinating and dangerous journeys. „The Sorrows of Young Werther” is one of those books.  It provides with fuel for rebooting the myth of the Lover.

Goethe’s epistolary novel about destructive love is a mine of attitudes that put feeling above all rationality. Werther’s story has been updated in numerous generational versions. Subsequent generations referred to the figure of Werther to complete their own narratives about the rush towards death or unbearable love.

Instead of reconstructing the novel’s turn of events, we propose an identity kaleidoscope. Werther juxtaposed with romantic poetry and theoretical reflection on love, filtered through Japanese suicide clubs, musical works of sad boys, as well as the returning emo culture.

Lonely, alienated Werther becomes a contribution to a story about self-love, performing oneself, playing with death and creating new ways of being and loving.

This production contains loud sound effects (such as explosions). People sensitive to this type of sound effects are advised to keep caution.

19.10 | g. 19.00 | mała scena TPB | KUP BILET 

ÆEFEKT PRODUCTIONS | Nowy Teatr w Warszawie | Festiwal SIRENOS w Wilnie

reżyseria i wykonanie Magda Szpecht

dramaturgia Olga Drygas

muzyka Krzysztof Kaliski

wideo Natan Berkowicz & DZIKI

specjalne podziękowania Kristė Savickienė (SIRENOS) i Olga Drygas (Nowy Teatr)

kurator projektu Michał Rogulski ÆFEKT

 

Wszyscy znamy obrazy ze zniszczenia Teatru Dramatycznego w Mariupolu, druzgocącego przykładu rosyjskiej agresji obojętnej na los dzieci, nieuzbrojonych cywilów czy po prostu na ludzkie życie. Teatr wykorzystany jako schron został obrzucony bombami i całkowicie zniszczony pomimo jasnego ostrzeżenia o znajdujących się w środku dzieciach. Wyrysowany kredą napis w języku rosyjskim „дeти” obiegł cały świat, wysyłając jasny komunikat. Władimir Putin i jego poplecznicy wypowiedzieli wojnę totalną cywilizacji, ludzkości i kulturze, wciągając w sam środek konfliktu teatr – dosłownie i w przenośni.

Ale co teatr może zrobić, żeby pomóc Ukrainie?

Po wybuchu wojny 24 lutego 2022 roku reżyserka teatralna Magda Szpecht postanowiła wrócić do swojego pierwszego zawodu – dziennikarstwa. Porzucając dotychczasowe zajęcia, wybrała drogę Cyber Elfa – walczącej z rosyjskimi trollami, fake newsami i dezinformacją cyberaktywistki. Jej codziennym polem bitwy i narzędziami do udostępniania sprawdzonych informacji stały się platformy społecznościowe (Facebook, Instagram, Telegram, YouTube i inne), ale też portale informacyjne, kanały telewizyjne i wiadomości z pierwszej ręki. Wszystko to, aby chronić pierwszą – i może kluczową dla stron wyłączonych z konfliktu – linię frontu: odbywającą się w cyberprzestrzeni walkę o prawdę.

Wykład „Cyber Elf” jest nie tylko podsumowaniem dotychczasowej działalności Magdy Szpecht jako cyberaktywistki. To działanie tu i teraz, z jednej strony pozwalające nam na wgląd w codzienną walkę i zadania, przed jakimi staje artystka w obliczu kolejnych rozdziałów wojny. Z drugiej, jest to okazja dla każdego z nas, aby poznać proste narzędzia, dzięki którym możemy włączyć się w konflikt i pomóc Ukrainie w jej walce o wolność.   

Festiwal Prapremier otrzymał zgodę na wykorzystanie utworu „Welcome to Ukraine”

Imię urzędowe autorki tekstu  Zhaklin Faraui

IPI (Interested Parties Information) Zhaklin Faraui

Numer IPI 1166342168 (GEMA)

Tytuł utworu Welcome to Ukraine

Imię sceniczne artystki JKLN

Czas trwania utworu 2 minutes and 42 seconds

Wytwórnia muzyczna Magmatic Records

ENG

CYBER ELF | MAGDA SZPECHT

19.10 | 7 p.m. | mała scena TPB

ÆEFEKT PRODUCTIONS | Nowy Teatr w Warszawie | Festiwal SIRENOS w Wilnie

directed and performed by Magda Szpecht

dramaturgy Olga Drygas

video Natan Berkowicz & DZIKI

music Krzysztof Kaliski

special thanks Kristė Savickienė (SIRENOS) i Olga Drygas (Nowy Teatr)

curated and operated by Michał Rogulski ÆFEKT

We all know images from Mariupol theatre, a symbol of Russian aggression, devastating example of ongoing war against Ukrainian people. Theatre as a shelter, bombed and destroyed, despite clear warning about civilians and children hiding in. Vladimir Putin and his minions declared total war against civilization, humanity and culture, dragging theatre in the middle of the conflict – literally and metaphorically.

But what can theatre do to help Ukraine?

After war started on February 24th, Magda Szpecht (b. 1990) decided to get back to her primary learned profession — journalism. Abandoning her occupation as a theatre director, she chose a righteous way as a Cyber Elf. Fighting Russian trolls, sharing checked information, fighting fake news. Switching her clock to long nights in front of the computer, floating between media channels, online newspapers, Telegram, Instagram, YouTube, Facebook and other battlefields of modern conflict. She’s on the first line of cyber war and the stake is truly high: our right to the truth.
This lecture is a summary and an update of Magda’s activity as a Cyber Elf. It’s also ajournal of everyday activist struggle. But most of all, it’s a chance for us to see how we can help with the conflict, that sometimes leaves us powerless.

This email serves as a formal notification of our grant of a non-exclusive, one-time usage of the song „Welcome to Ukraine” by artist JKLN at the Festival Prapremiery Festival in Bydgoszczy, Poland on the 20th of October 2023. Our approval is contingent upon the proper registration of the song’s details.

 

The Prapremiery Festival has been granted non-exclusive, one-time usage of the song „Welcome to Ukraine” by artist JKLN.

Legal Name of Writer and Lyricist Zhaklin Faraui

IPI (Interested Parties Information) Zhaklin Faraui

IPI Number 1166342168 (GEMA)

Song Title Welcome to Ukraine

Artist Name JKLN

Song Duration 2 minutes and 42 seconds

Record Label Magmatic Records

20.10 | piątek | g. 19.00 | Teatr Kameralny w Bydgoszczy | KUP BILET 

NTGent | Belgia

koncepcja i reżyseria MILO RAU
tekst MILO RAU & ZESPÓŁ
dramaturgia GIACOMO BISORDI
współpraca dramaturgiczna MARTHA KISS PERRONE, DOUGLAS ESTEVAM asystenci dramaturgów  KAATJE DE GEEST, CARMEN HORNBOSTEL współpraca koncepcyjna, badawcza i dramaturgiczna EVA-MARIA BERTSCHY
muzyka ELIA REDIGER, PABLO CASELLA
scenografia ANTON LUKAS
kostiumy ANTON LUKAS, GABRIELA CHERUBINI, JO DE VISSCHER
światło DENNIS DIELS
wideo MORITZ VON DUNGERN
montaż JORIS VERTENTEN
realizacja wideo FERNANDO NOGARI
asystent reżysera KATELIJNE LAEVENS
asystent reżysera (staż) CHARA KASARAKI, LOTTE MELLAERTS
kierownictwo produkcji KLAAS LIEVENS, GABRIELA GONÇALVES
asystent kierownika produkcji JACK DO SANTOS
kierownictwo techniczne produkcji OLIVER HOUTTEKIET
inspicjent MARIJN VLAEMINCK
technika MAX GHYMONPREZ, SANDER MICHIELS, RAF WILLEMS
tworzenie napisów LIESBETH STANDAERT
obsługa napisów KATELIJNE LAEVENS
realizacja scenografii i kostiumów WORKSHOPS NTGENT
podziękowania dla CAROLINY BUFOLIN

obsada na scenie FREDERICO ARAUJO, SARA DE BOSSCHERE, ARNE DE TREMERIE muzyka PABLO CASELLA na ekranie KAY SARA, GRACINHA DONATO, CÉLIA MARACAJÀ, CHÓR BOJOWNIKÓW MOVIMENTO DOS TRABALHADORES RURAIS SEM TERRA (MST), i jako Tiresias – AILTON KRENAK

produkcja NTGENT  koprodukcja THE INTERNATIONAL INSTITUTE OF POLITICAL MURDER (IIPM), FESTIVAL D’AVIGNON, ROMAEUROPA FESTIVAL, MANCHESTER INTERNATIONAL FESTIVAL, LA VILETTE PARIJS, TANDEM – SCÈNE NATIONALE (ARRAS DOUAI), KÜNSTLERHAUS MOUSONTURM (FRANKFURT), EQUINOXE SCÈNE NATIONALE (CHÂTEAUROUX), WIENER FESTWOCHEN we współpracy z MOVIMENTO DOS TRABALHADORES RURAIS SEM TERRA (MST) przy wsparciu GOETHE INSTITUT SAÕ PAULO, PRO HELVETIA PROGRAMME COINCIDENCIA – KULTURAUSCH SCHWEIZ – SÜDAMERIKA, SEYNTEX, THE BELGIAN TAX SHELTER

Milo Rau tworzy polityczną Antygonę na miarę XXI wieku, wraz z rdzennymi mieszkańcami, aktywistami i aktorami z Brazylii i Europy.

Na potrzeby „Antygony w Amazonii” Milo Rau i jego zespół udali się do brazylijskiego stanu Pará, gdzie lasy płoną z powodu rozwijającego się rolnictwa monokulturowego soi, a przyroda jest pożerana przez kapitalizm. Na okupowanym kawałku ziemi, we współpracy z MST (Movimento dos Trabalhadores Sem Terra), największym na świecie ruchem robotników bezrolnych, stworzyli alegoryczną sztukę o gwałtownych zniszczeniach i przesiedleniach spowodowanych przez nowoczesne państwo, które stawia własność prywatną ponad tradycyjnym prawem do ziemi.

Po spektaklu „Orestes w Mosulu” (w Polsce prezentowany w ramach projektu „Zorganizujmy swoją przyszłość Biennale Warszawa 2019”) osadzonym w dawnej stolicy Państwa Islamskiego i filmie „Nowa Ewangelia” kręconym w obozach dla uchodźców na południu Włoch, Milo Rau i jego zespół udają się do Amazonii w Brazylii, aby zakończyć swoją „Trylogię Starożytnych Mitów”.

„Antygona w Amazonii” jest jego ostatnim spektaklem, jaki stworzył jako dyrektor artystyczny NTGent.

Po światowej premierze w Gandawie 13. Maja 2023 r. spektakl prezentowany był m.in. w Amsterdamie, Franfurcie, Wiedniu. W lipcu tego roku „Antygona w Amazonii” pokazywana była na jednym z najważniejszych festiwali teatralnych na świecie – Festival d’Avignon. Podczas bydgoskiego Festiwalu Prapremier spektakl zostanie po raz pierwszy zaprezentowany przed polską publicznością.

Czas trwania: 1 godzina 50 minut

Spektakl z napisami w języku polskim i angielskim.

Partnerem XXII edycji Festiwalu Prapremier oraz polskiego pokazu spektaklu „Antygona w Amazonii” jest Ambasada Belgii – Przedstawicielstwo Flandrii w Polsce i Krajach Bałtyckich.

Uwaga! Spektakl od 16 roku życia, zawiera treści wrażliwe, w tym przemoc, morderstwa i samobójstwa.

ENG

ANTIGONE IN THE AMAZON | MILO RAU

20.10 | 7 p.m. | Teatr Kameralny w Bydgoszczy

NTGent | Belgium

directed by Milo Rau

 

concept & direction Milo Rau

text Milo Rau & ensemble

with Frederico Araujo, Sara De Bosschere, Pablo Casella & Arne De Tremerie

on video Kay Sara, Gracinha Donato, Célia Maracajà, Martinez Corrêa, choir of militants of Movimento dos Trabalhadores Rurais sem Terra (MST), and as Theiresias: Ailton Krenak

dramaturgy Giacomo Bisordi

collaboration dramaturgy Douglas Estevam, Martha Kiss Perrone

assistant dramaturgy Kaatje De Geest, Carmen Hornbostel

collaboration concept, research and dramaturgy Eva-Maria Bertschy

set Anton Lukas

costumes Gabriela Cherubini, An De Mol, Jo De Visscher, Anton Lukas

light Dennis Diels

music Elia Rediger, Pablo Casella

video Moritz von Dungern

 

video making of Fernando Nogari

video editing Joris Vertenten

direction assistant Katelijne Laevens

intern direction assistant Zacharoula Kasaraki, Lotte Mellaerts

production management Klaas Lievens, Gabriela Gonçalves

assistant production management Jack Do Santos

technical production management Oliver Houttekiet

stage manager Marijn Vlaeminck

technique Max Ghymonprez, Sander Michiels, Raf Willems

special thanks to Carolina Bufolin

production NTGent

coproduction The International Institute of Political Murder (IIPM), Festival d’Avignon, Romaeuropa Festival, Manchester International Festival, La Vilette Paris, Tandem – Scène nationale (Arras Douai), Künstlerhaus Mousonturm (Frankfurt), Equinoxe Scène Nationale (Châteauroux), Wiener Festwochen

in collaboration with Movimento dos Trabalhadores Rurais Sem Terra (MST)

with support of Goethe Institut Saõ Paulo, PRO HELVETIA programme COINCIDENCIA – Kulturausch Schweiz – Südamerika, The Belgian Tax Shelter

 

cast Frederico Araujo, Sara De Bosschere, Arne De Tremerie music Muzyka Pablo Casella on screen Kay Sara, Gracinha Donato, Célia Maracajà, Chór Bojowników Movimento Dos Trabalhadores Rurais Sem Terra (Mst), Tiresias – Ailton Krenak

 

For “Antigone in the Amazon”, Milo Rau and his team traveled to the Brazilian state of Pará, where the forests burn due to the expanding soy monocultures and where nature gets devoured by capitalism. On an occupied piece of land, in collaboration with MST (Movimento dos Trabalhadores Sem Terra), the world’s largest landless workers’ movement, they create an allegorical play about the violent devastations and displacements caused by the modern state, which places private property above the traditional right to land.

 

After the productions Orestes in Mosul  in the former capital of the Islamic State and the Jesus film The New Gospel  in the southern Italian refugee camps, Milo Rau and his team travel to the Amazon in Brazil to conclude their Trilogy of Ancient Myths.

Duration: 1 hour 50 minutes

Polish and English subtitles.

The partner of the XXII Prapremiery Festival is the Embassy of Belgium – Delegation of Flanders.

 

21.10 | g. 19.00 | mała scena TPB | KUP BILET 

Teatr Polski w Bydgoszczy

reżyseria Jan Jeliński

tekst i dramaturgia Anna Mazurek

światła, kostiumy, scenografia  Dorota Nawrot

wideo Adam Zduńczyk

choreografia Wojciech Grudziński

producentki Magdalena Niedźwiecka, Lena Tworkowska

realizatorzy Bartłomiej Chmara, Karolina Lewandowska, Robert Łosicki, Marcin Muszyński

inspicjentka Hanna Gruszczyńska

 

występują Zhenia Doliak, Katarzyna Pawłowska| Emilia Piech, Jerzy Pożarowski, Michał Surówka, Małgorzata Witkowska

Stella Walsh przychodzi na świat w 1911 roku w Wierzchowni. Rok później razem z matką emigruje do Stanów Zjednoczonych. Już jako nastolatka odnosi sukcesy w zawodach sprinterskich. W 1932 roku zdobywa złoto na olimpiadzie w Los Angeles na dystansie 100 metrów, a w 1936 roku srebro na olimpiadzie w Berlinie. Po zakończeniu kariery zajmuje się trenowaniem młodzieży.

4 grudnia 1980 roku w trakcie napadu Stella Walsh (właś. Stanisława Walasiewicz) zostaje śmiertelnie postrzelona przez jednego z napastników. Przeprowadzona sekcja zwłok wykazuje, że Stella była osobą interpłciową. Wyniki sekcji wywołują transfobiczne śledztwo, którego stawkę stanowią zdobyte medale i ustanowione rekordy. Stelli zarzuca się świadome oszustwo i zajmowanie miejsca „prawdziwym kobietom”. Media obiega nagłówek „STELLA WAS FELLA” („Stella była chłopakiem”).

Twórcy spektaklu tworzą biograficzną fikcję o postaci Stellli Walsh, wychodząc od tego, czego o niej nie wiemy, co pozostaje tematem domysłów i spekulacji.

Z czym mierzyła się Stella? Jakie znaczenie dla jej decyzji o utrzymaniu w tajemnicy swojej interpłciowości miało dorastanie w konserwatywnym, katolickim domu? Czy eksplorowała swoją nienormatywną tożsamość płciową i seksualną?

Głównym tematem opowieści twórcy czynią doświadczenie dyskryminacji osoby interpłciowej. Dyskryminacji, która zaczynać się może już w domu rodzinnym i w gronie najbliższych osób.

Spektakl jest zaproszeniem do snucia empatycznej fantazji sojuszników osób interpłciowych. Historia Stelli opowiadana z takiej perspektywy staje się gestem sprzeciwu wobec medialnego śledztwa, którego padła ofiarą.

—

Scenariusz spektaklu powstawał na podstawie biografii „Forgotten legacy of Stella Walsh: The Greatest female athlete” autorstwa Sheldon Anders oraz improwizacji zespołu aktorskiego. Materiały edukacyjne i merytoryczne wykorzystywane w procesie pracy to między innymi materiały edukacyjne Kampanii przeciwko homofobii oraz fundacji Interakcja, raporty Oko.press, Światowej Organizacji Zdrowia oraz Rzecznika Praw Obywatelskich.

—

Spektakl dla osób powyżej 16. r.ż. – prezentowane treści dotyczą sfery seksualności człowieka

ENG

STELLA WALSH. THE FASTEST PERSON IN THE WORLD | JAN JELIŃSKI

21.10 | 7 p.m. | mała scena TPB

Teatr Polski w Bydgoszczy

directed by Jan Jeliński

script and dramaturgy Anna Mazurek

lights, costumes, scenography Dorota Nawrot

video Adam Zduńczyk

choreography Wojciech Grudziński

produced by Magdalena Niedźwiecka, Lena Tworkowska

producers Bartłomiej Chmara, Karolina Lewandowska, Robert Łosicki, Marcin Muszyński

stage management Hanna Gruszczyńska

 

cast Zhenia Doliak, Katarzyna Pawłowska| Emilia Piech, Jerzy Pożarowski, Michał Surówka, Małgorzata Witkowska

 

Stella Walsh is born in 1911 in Wierzchownia. A year later, she and her mother emigrate to the United States. As a teenager she is successful in sprint competitions. In 1932, she wins gold medal in the 100 metres at the Los Angeles Olympics and in 1936 silver at the Berlin Olympics. After her career, she gets involved in coaching. On the 4th of December 1980, during a robbery, Stella Walsh is fatally shot by one of her attackers. An autopsy conducted reveals that Stella was an intersexual. The results of the autopsy spark a transphobic investigation, with medals won and records set at stake. Stella is accused of knowingly cheating and taking the place of 'real women’. The media circulates the headline „STELLA WAS A FELLA”.

The show’s creators made a biographical fiction about the character of Stella Walsh, starting from what we don’t know about her, and what still remains the subject of conjecture and speculation.

What did Stella struggle with? How did growing up in a conservative Catholic home influence her decision to keep her intersexuality a secret?

In TPB’s production the experience of discrimination against an intersexual person comes as the central theme of the story. Discrimination that may already begin in the family home and among closest ones. The performance is an invitation to spin an empathetic fantasy of an interpersonal ally. Stella’s story, told from this perspective, becomes a gesture of defiance against the media investigation of which she was a victim.