Projektując tegoroczną edycję Festiwalu Prapremier nie sposób zignorować tego, że w tym roku Polska obchodzi stulecie odzyskania niepodległości. Jest to także – co równie ważne wydaje się w kontekście wydarzeń z ostatniego roku – taka sama rocznica uzyskania przez kobiety w Polsce praw wyborczych. Ta historyczna rama oraz pojawianie się w ostatnim roku, przestrzeni publicznej słowa „niepodległa” w różnych kontekstach prowokuje do podjęcia teatralnych rozważań obracających się wokół szeroko pojmowanego problemu „nie/podległości”. Dlatego warto się przyjrzeć jak obecnie w teatrze reprezentowane jest zagadnienie „podległości” lub jej braku właśnie w tym podwójnym obramowaniu. Jakich obszarów życia ludzkiego „nie/podległość” może dotyczyć? Jak ludzie odnajdują się w relacji „podległości” i jak próbują sobie z nią radzić? Jakim normom, przesądom, siłom współcześnie podlegamy? Czy „nie/podległość” wobec nich jest rzeczywiście wyborem wolności? „Nie/podległa” myśl w teatrze to żart i humor, które pomagają pokonać uczucie strachu, to równocześnie intelektualne analizy, które dzięki niejednoznaczności podważają stereotypy poznawcze i pozwalają wybić się samodzielności rozpoznań naszego teraz, wczoraj oraz tego, jakie z nich jutro wyniknie.