21.10 | Nigdy nie widziałam gwiazd | szkic sceniczny

„Nigdy nie widziałam gwiazd” opowiada dwie równoległe historie – jedną o życiu świni (lochy) żyjącej w niewoli, a drugą o życiu kobiet pracujących na farmie świń. Przeplatając te dwie historie i perspektywy, sztuka stara się połączyć to, co polityczne z tym, co intymne, pokazując tym samym, że oba te aspekty są nierozłączne. Spektakl porusza problem praw pracowniczych, walki kobiet, nieludzkiego traktowania pracowników i zwierząt na potrzeby przemysłu mięsnego, ale także każdego innego – w społeczeństwie konsumpcyjnym zysk jest ważniejszy niż wszystko, nawet niż czyjeś życie.

Tijana Grumić – finalistka Aurory. Nagrody Dramaturgicznej Miasta Bydgoszczy

Informacja o autorce:

TIJANA GRUMIĆ (1993) jest serbską dramatopisarką i dramaturżką. Ukończyła wydział dramatopisarstwa i dramaturgii na Wydziale Sztuk Dramatycznych w Belgradzie. Jej sztuki były wystawiane w teatrach w całej Serbii, m.in. w Serbskim Teatrze Narodowym w Nowym Sadzie, teatrze Atelje 212 w Belgradzie, teatrze „Bora Stanković’ we Vranje i Teatrze Miejskim w Čačaku. Tijana jest laureatką kilku nagród za swoją pracę teatralną, w tym 14. nagrody im. Borislava Mihajlovića Mihiza za dotychczasowe osiągnięcia w dziedzinie dramatopisarstwa.

22.10 | Dark Room | szkic sceniczny

Od początku tekst tworzony był w notatkach na iPhone jako próba utrwalenia biografii chłopaka, którego autor poznał w 2017 roku. W ten sposób powstawała struktura tekstu, która była obudowywana koncepcją artystyczną i fragmentami transkrypcji wywiadów. Notatka w telefonie przypadkiem została skasowana i tekst był odtwarzany z pamięci, zbierany na nowo jak rozsypane puzzle. Autor zdradza, że proces powstania bardziej przypominał medytację, w której całościowy obraz był tworzony poprzez odtworzenie konkretnej biografii z doświadczeniem psychodelicznym w tle.

Mikita Iljinczyk – finalista Aurory. Nagrody Dramaturgicznej Miasta Bydgoszczy

Informacja o autorze:

Mikita Iljinczyk, ur. 3 maja 1995 w Mińsku (Białoruś). Studiował w rosyjskim Państwowym Instytucie Sztuki Teatralnej (GITIS) na kierunku Wiedza o teatrze (2012-2015, później – na kierunku Reżyseria (2015-2020). Swoje spektakle wystawiał w Rosji, Belgii, Białorusi. Był uczestnikiem konkursów dramaturgii „Write-Box-2016 (Białoruś), „Lubimowka-2018” (Rosja). Jedna z jego sztuk – „Pokój umiera” – była wystawiana w Mińsku, w performatywnej przestrzeni „Ok16”.

W 2020 „Ok16” został zamknięty przez władze białoruskie, więc spektakl nie ma szans na wznowienie. Na ten moment Mikita Iljinczyk jest rezydentem moskiewskiego Teatru na Bronnej kierowanego przez Konstantina Bogomołowa.

13.11 | 14.11 | 16.11 | Katyń. Teoria barw

“Katyń. Teoria barw” jest próbą odzyskania historii i zmierzenia się z pamięcią o jednym z najtragiczniejszych wydarzeń w dziejach Polski.

Jest to opowieść o egzystencjalnym doświadczeniu więźniów osadzonych w obozach w Ostaszkowie, Starobielsku i Kozielsku.
Punktem wyjścia jest dla twórców życie i twórczość Józefa Czapskiego – polskiego malarza i pisarza, a także historie oficerów pomordowanych w Katyniu oparte na ich pamiętnikach i materiałach archiwalnych.
Jaki kolor ma historia? Czym jest kłamstwo katyńskie i na ilu płaszczyznach jest ono wciąż powielane? Czy w Katyniu zginęli wyłącznie heteroseksualni mężczyźni? Z czym mierzyły się kobiety osadzone w sowieckich obozach? Jak i czy artysta może opowiedzieć o doświadczeniu śmierci i ocalenia?
„Katyń. Teoria barw” jest swoistą paletą, na której kolejne kolory walczą ze sobą o prawdę, miejsce i wagę. Jeden kolor zamazuje drugi tworząc plamy, gubiąc perspektywę czy figuratywność. Nie ma jednego obrazu, tak jak nie ma jednej Historii.
PROGRAM DO SPEKTAKLU

18.11 | 19.11 | Ach, jeżeli przyjdę dać, tak okrutne, moje ostatnie pożegnanie

„Ach, jeżeli przyjdę dać, tak okrutne, moje ostatnie pożegnanie” to spektakl inspirowany „Antygoną” Sofoklesa, powstały na bazie zespołowego researchu i improwizacji.

Wytworzone na czas spektaklu tymczasowe muzeum migrujących obiektów żałobnych stanie się przestrzenią publicznego uprawniania upamiętnień i opłakiwania.

Jak i kogo upamiętniać? Dlaczego warto histeryzować i konspirować? Dlaczego Wenus z Milo jest atrakcyjniejsza bez rąk? Czy Antygona ożywa jako melodramat? Co można znaleźć na zwierzęcych cmentarzach, w lokalnych muzeach, pod bydgoskimi pomnikami i w strofach Sofoklesa? Jak nauczono nas antyku i pożegnań? Po co mistyfikować, wydobywać to, co nieistniejące i analizować „brak”?

Być może w momencie, gdy żałoba w przestrzeni publicznej staje się elementem polityk konserwujących i wykluczających, odzyskiwanie upamiętnień oraz żałoby – nienormatywnej, amoralnej, marginalnej, „słabej”, naruszającej dany porządek społeczny i kulturowy, ma szanse okazać się skuteczną strategią oporu i zmiany.

Spektakl odbędzie się w budynku I LO w Bydgoszczy. Prosimy o odbiór zarezerwowanych biletów w kasie biletowej Teatru  lub zakup biletów online.

20.11 | REZYDENCJA JANA JELIŃSKIEGO

„Dobra pornografia to ta, która nie będzie nas zmuszać do dokonywania wyboru między tym, co podniecające, a tym, co etyczne.” – J. Botton

Z najnowszych badań wynika, że w 2020 roku funkcjonuje rekordowe 750 milionów strono charakterze pornograficznym. W 2020 roku na serwis Porn Hub przesłano filmy, których obejrzenie zajęłoby 114 lat. Według największego serwisu pornograficznego świata Porn Hub, porno w Polsce ogląda 71% Polaków i 29% Polek. Polki są ósmą, a Polacy dziewiątą grupą najczęściej oglądającą filmy pornograficzne na świecie. Pornografia, o której chcę opowiadać podczas rezydencji, jest zjawiskiem niezwykle złożonym i zróżnicowanym. Zależy mi na zbadaniu i ukazaniu różnych stron tego fenomenu, który wciąż pozostaje nieprzepracowany przez polskich twórców teatralnych. Zamierzam tak dobrać postaci, aby reprezentowały one odmienne poglądy, strategie i odczucia na kwestie związane z pornografią. Zderzenie różnych punktów widzenia, również tych niepopularnych, daje mi możliwość zainicjowania nowej dyskusji, która mogłaby toczyć się wokół branży pornograficznej i pornografii w ogóle. (Jan Jeliński)

 

Spektakl dla widzów dorosłych.

Konferencja prasowa

Szanowni Państwo,

W imieniu dyrekcji Teatru Polskiego w Bydgoszczy – Wojciecha Farugi i Julii Holewińskiej – zapraszamy na konferencję prasową,
która odbędzie się 9 września (czwartek) o godz. 14.00.

Tematem konferencji będą:

– program jubileuszowej XX edycji Festiwalu Prapremier – Festiwal Prapremier 2021.Odzyskiwanie,

– finał konkursu AURORA. Nagroda Dramaturgiczna  Miasta Bydgoszczy,

– zbliżająca się premiera spektaklu „Katyń. Teoria barw” Julii Holewińskiej w reżyserii Wojciecha Farugi,

–  plany Teatru Polskiego w Bydgoszczy na sezon artystyczny 2021/2022.

 

Spotkanie odbędzie się za pośrednictwem platformy ZOOM. Zainteresowanych prosimy o kontakt z Aleksandrą Rzęską: ola.rzeska@teatrpolski.pl

27.11 | 28.11 | Twarzą w twarz

Ingmar Bergman w swojej twórczości skupiał się na badaniu wnętrza psychiki człowieka w ekstremalnej sytuacji. Skupiał się na ludziach odizolowanych od świata zewnętrznego.

Swoich bohaterów zamykał na „wyspie” – w relacjach rodzinnych, w państwach objętych stanem wyjątkowym. Zamknięci w czterech ścianach, poddajemy próbie nasze więzi. Widzimy pod lupą relacje, które nam umykały w natłoku spraw. Przymusowa konfrontacja z drugim i sobą samym prowadzi do wglądu? Do szaleństwa? Zobaczymy się „jak w Zwierciadle”? Czy będziemy mieć odwagę, żeby stanąć, ze sobą i ostatecznym, twarzą w twarz?
Bergman jest Przewodnikiem po czasie „kwarantanny” 
 zamknięcia, izolacji, wglądu i konfrontacji. Przeprowadza nas przez proces przemiany. Intymny proces transformacji i przewartościowania. 
I śmierci.
Coraz mocniej dociera do nas, że nastał czas śmierci. Śmierci, której nie sposób pojąć, opłakać, zrozumieć. Czy chcemy tego, czy nie, śmierć potrzebuje reprezentacji, po to jest sztuka  film, teatr, literatura, sztuki wizualne  żeby dzięki reprezentacji nie dopuścić do traumatycznego, niewyrażonego zapisu lęku. 
Artysta wciąż poszukuje języka na oswojenie nieoswajalnego. Sztuka wciąż stara się wyprzedzić rzeczywistość. To powinność Sztuki. Próbować. 
[Maja Kleczewska, Łukasz Chotkowski]
 

Tekst spektaklu opiera się na scenariuszu filmu  Ingmara Bergmana „Twarzą w twarz” w tłumaczeniu Zygmunta Łanowskiego. 

W adaptacji zamieszczono również fragmenty scenariuszy filmów: „Sonata jesienna” (tłum. Zygmunt Łanowski), „Szepty i krzyki” (tłum. Andrzej Asłanowicz), „Sarabanda” (tłum. Tadeusz Szczepański) i „Milczenie” (tłum. Stanisław Hebanowski).

Koprodukcja: Teatr Polski im. Hieronima Konieczki w Bydgoszczy i Teatr Powszechny im. Zygmunta Hübnera w Warszawie


Premiera w Warszawie, w Teatrze Powszechnym: 19 marca 2021 r. (pokaz bez udziału publiczności)

Premiera w Bydgoszczy, w Teatrze Polskim: 4 września 2021 r.

Wolontariat FPP 2021

Zapraszamy Wolontariuszy do współpracy przy jubileuszowej XX edycji Festiwalu Prapremier!

Poszukujemy osób dyspozycyjnych, odpowiedzialnych, otwartych, a także gotowych na nowe wyzwania do pracy przy XX edycji Festiwalu Prapremier, który odbędzie się w dniach 01 października – 04 grudnia 2021 roku.

Zainteresowane osoby prosimy o wypełnienie formularza: https://forms.gle/qcf7XCFmxskGBSsT9

Znamy finalistów Aurory – Nagrody Dramaturgicznej Miasta Bydgoszczy!

Jury w składzie: Davit Gabunia, Julia Holewińska, Agnieszka Lubomira Piotrowska po przeczytaniu 288 z 16 krajów postanowiło wybrać 5 sztuk, które znajdą się w finale Aurory. Nagrody Dramaturgicznej Miasta Bydgoszczy. W kolejności alfabetycznej są to:

 

Lasza Bugadze – „Antimedea” (Gruzja)

Michał Buszewicz – „Autobiografia na wszelki wypadek” (Polska)

Tijana Grumić – „I have never seen the stars” (Serbia)

Mikita Iljinczyk – „Dark room” (Białoruś)

Lena Laguszonkowa – „Matka Gorkiego” (Ukraina)

 

Jury pragnie także wyróżnić i rekomendować do wystawienia teatrom w Polsce i zagranicą następujące sztuki:

 

Magda Fertacz – „Tysiąc nocy i jedna. Szeherezada 1979” (Polska)

Olga Maciupa – „Piłka leci na wschodni brzeg”(Ukraina)

Marek Brand – „Przytul mnie” (Polska)

Wiktor Bagiński/Martyna Wawrzyniak – „Serce” (Polska)

Marta Nowak – „Zapominanie” (Polska)

Hubert Michalak – „Znakrzyża” (Polska)

Saara Turunen – „Medusa’s room” (Finlandia)

Andri Luup – „Felicitas” (Estonia)

Agata M. Skrzypek – „Na zaliczenie. Rewia udramatyzowana” (Polska)

Michał Kmiecik – „Na krawędzi” (Polska)

Oksana Sawczenko – „Kiedy paliliśmy kosmos”, tytuł oryginalny: «Когда мы курили космос» (Ukraina)

Nurajna Satpajewa – „Upadek Świnki Peppy”, tytuł oryginalny: «Грехопадение Свинки Пеппы» (Kazachstan)

Oksana Masłowa – „Patelnia”, tytuł oryginalny: «Сковорода» (Ukraina)

Alena Iwaniuszenko –  “Scrolling”, tytuł oryginalny: «Скроллинг» (Białoruś)Daniło Brakočević – „In an Eggshell” (Serbia)

Paata Tsikolia – „Medea s01e06” (Gruzja)

Pavlo Yurov „E.M.D.R” (Ukraina)

Dmitrij Lewickij „20 sekund”, tytuł oryginalny:  «20 секунд» (Ukraina)

Dmitrij Daniłow „Co robiłeś wczoraj wieczorem?”, tytuł oryginalny: «Что вы делали вчера вечером?» (Rosja)

Andy Iva  (Andriej Iwaniuk) „Ekstremista” (Ukraina)

 

[EN]

 

The jury composed of: Davit Gabunia, Julia Holewińska, Agnieszka Lubomira Piotrowska, having read 288 works from 16 countries decided to select 5 that will qualify for the final of Aurora. The Dramatic Award of the City of Bydgoszcz. In alphabetical order, these are:

 

Lasza Bugadze – “Antimedea” (Georgia)

Michał Buszewicz – “Autobiografia na wszelki wypadek” (“Autobiography in any case”) (Poland)

Tijana Grumić – “I have never seen the stars” (Serbia)

Mikita Iljinczyk – “Dark Room” (Belarus)

Lena Laguszonkowa – “Gorky’s Mother” (Ukraine)

 

Moreover, the jury would also like to distinguish and recommend the following plays for staging to theatres in Poland and abroad:

 

Magda Fertacz “Tysiąc nocy i jedna. Szeherezada 1979” (“One Thousand and One Nights. Scheherazade 1979”) (Poland)

Olga Maciupa “Piłka leci na wschodni brzeg” (“The ball flies to the eastern bank”) (Ukraine)

Marek Brand “Przytul mnie” (“Give me a hug”) (Poland)

Wiktor Bagiński/Martyna Wawrzyniak “Serce” (“Heart”) (Poland)

Marta Nowak „Zapominanie” (“Forgotten”) (Poland)

Hubert Michalak “Znakrzyża” (“Crossign”) (Poland)

Saara Turunen “Medusa’s room” (Finland)

Andri Luup “Felicitas” (Estonia)

Agata M. Skrzypek “Na zaliczenie. Rewia udramatyzowana” (“For credit. Dramatised revue”) (Poland)

Michał Kmiecik “Na krawędzi” (“On the Edge”) (Poland)

Oksana Sawczenko “Kiedy paliliśmy kosmos” (“When we burned the cosmos”), original title: Когда мы курили космос (Ukraine)

Nurajna Satpajewa “Upadek Świnki Peppy” (“The Fall of Peppa Pig”), original title: Грехопадение Свинки Пеппы (Kazachstan)

Oksana Masłowa “Frying pan”, original title: Сковорода (Ukraine)

Alena Iwaniuszenko “Scrolling”, original title: Скроллинг (Belarus)

Daniło Brakočević– “In an Eggshell” (Serbia)

Paata Tsikolia “Medea s01e06” (Georgia)

Pavlo Yurov “E.M.D.R” (Ukraine)

Dmitrij Lewickij “20 sekund” („20 seconds”) (Ukraine)

Dmitrij Daniłow “Co robiłeś wczoraj wieczorem?” (“What were you doing yesterday in the evening?”) (Russia)

Andy Iva (Andrej Iwaniuk) „Ekstremista” („The Extremist”) (Ukraine)

 

[ROS]

Жюри в составе: Давит Габуния, Юлия Холевиньска, Агнешка Любомира Пиотровска после прочтения 288 пьес из 5 стран, приняло решение номинировать 5 финалистов Драматургической премии г. Быдгощ.

Финалистами стали (в алфавитном порядке):

 

Лаша Бугадзе – «Антимедея» (Грузия),

Михал Бушевич – «Автобиография на всякий случай» (Польша)

Тияна Грумич – „I have never seen the stars” (Сербия)

Микита Ильинчик – «Dark room» (Беларусь),

Лена Лягушонкова – «Мать Горького» (Украина)

 

Жюри также хотело бы отметить и рекомендовать для театральной постановки в Польше и за рубежом следующие пьесы:

 

Магда Фертач – «Тысяча и одна ночь. Шехерезада 1979» (Польша)

Ольга Мацюпа – «Мяч летит на восточный берег» (Украина)

Марек Бранд – «Обними меня» (Польша)

Виктор Багиньски/Мартына Вавжиняк – «Сердце» (Польша)

Марта Новак – «Забвение» (Польша)

Хуберт Михаляк – «Знакреста» (Польша)

Саара Турунен – «Medusa’s room» (Финляндия)

Андри Лууп – «Felicitas» (Эстония)

Агата М. Скшипек – «К зачёту. Представление с элементами драмы” (Польша)

Михал Кмечик – «На краю» (Польша)

Оксана Савченко – «Когда мы курили космос» (Украина)

Нурайна Сатпаева – «Грехопадение Свинки Пеппы» (Казахстан)

Оксана Маслова – «Сковорода» (Украина)

Алёна Иванюшенко – «Скроллинг» (Беларусь)

Данило Бракочевич – „In an Eggshell” (Сербия)

Паата Циколия – «Медея s01e06» (Грузия)

Павло Юрков – «E.M.D.R» (Украина)

Дмитрий Левицкий – «20 секунд» (Украина)

Дмитрий Данилов – «Что вы делали вчера вечером?» (Россия)

Andy Iva  (Андрей Иванюк) – «Экстремист» (Украина)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ocalmy Festiwal Prapremier

Festiwal Prapremier odbywający się od 20 lat w Bydgoszczy jest jednym z najważniejszych festiwali teatralnych w Polsce. To tu prezentowali swoje spektakle najwybitniejsi twórcy i twórczynie z kraju i zagranicy. Dotychczas był on finansowany dzięki wsparciu państwa, samorządu i sektora prywatnego.

W tym roku główna kwota dofinansowania – pochodząca z Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego – nie została Festiwalowi przyznana, również w trybie odwołania. Próbowaliśmy bezpośrednio kontaktować się z MKiDN, inicjować rozmowy z przedstawicielami władz – bezskutecznie.  Nie rozumiemy tej decyzji. W tym roku na 18 złożonych przez nas do MKDNiS aplikacji grantowych żadna nie uzyskała dofinasowania.

Bez wsparcia ministerialnego organizacja zbliżającej się edycji poświęconej m.in. Białorusi w planowanym kształcie jest zagrożona. Wierzymy, że podstawowym celem każdego festiwalu jest łączyć ludzi, a w sytuacjach trudnych nieść także realną pomoc. Dlatego w ramach Festiwalu chcemy zorganizować turnusy rekonwalescencyjne dla Artystek i Artystów białoruskich,  w obecnej sytuacji politycznej przeżywających każdego dnia sytuacje graniczne. Mamy głębokie przekonanie, że właśnie ten rodzaj pomocy jest teraz naszym przyjaciołom zza wschodniej granicy najbardziej potrzebny. Nie chcemy wykonywać symbolicznych gestów, korzystając z zasobów Teatru chcemy dać potrzebującym bezpieczną przestrzeń.

Pracujemy nad uzyskaniem pomocy finansowej z pełnym przekonaniem, że Festiwal Prapremier musi trwać. Dlatego zapraszamy Państwa do włączenia się w akcję crowdfundingową na rzecz Festiwalu Prapremier 2021. Mamy nadzieję, że z Państwa pomocą zorganizujemy jubileuszową edycję festiwalu w zaplanowanym kształcie. Każdy, nawet najdrobniejszy gest solidarności będzie nas mobilizował do dalszej pracy.

Link do zrzutki: Ocalmy Festiwal Prapremier | zrzutka.pl