Konferencja prasowa

Szanowni Państwo,

W imieniu dyrekcji Teatru Polskiego w Bydgoszczy – Wojciecha Farugi i Julii Holewińskiej – zapraszamy na konferencję prasową,
która odbędzie się 9 września (czwartek) o godz. 14.00.

Tematem konferencji będą:

– program jubileuszowej XX edycji Festiwalu Prapremier – Festiwal Prapremier 2021.Odzyskiwanie,

– finał konkursu AURORA. Nagroda Dramaturgiczna  Miasta Bydgoszczy,

– zbliżająca się premiera spektaklu „Katyń. Teoria barw” Julii Holewińskiej w reżyserii Wojciecha Farugi,

–  plany Teatru Polskiego w Bydgoszczy na sezon artystyczny 2021/2022.

 

Spotkanie odbędzie się za pośrednictwem platformy ZOOM. Zainteresowanych prosimy o kontakt z Aleksandrą Rzęską: ola.rzeska@teatrpolski.pl

27.11 | 28.11 | Twarzą w twarz

Ingmar Bergman w swojej twórczości skupiał się na badaniu wnętrza psychiki człowieka w ekstremalnej sytuacji. Skupiał się na ludziach odizolowanych od świata zewnętrznego.

Swoich bohaterów zamykał na „wyspie” – w relacjach rodzinnych, w państwach objętych stanem wyjątkowym. Zamknięci w czterech ścianach, poddajemy próbie nasze więzi. Widzimy pod lupą relacje, które nam umykały w natłoku spraw. Przymusowa konfrontacja z drugim i sobą samym prowadzi do wglądu? Do szaleństwa? Zobaczymy się „jak w Zwierciadle”? Czy będziemy mieć odwagę, żeby stanąć, ze sobą i ostatecznym, twarzą w twarz?
Bergman jest Przewodnikiem po czasie „kwarantanny” 
 zamknięcia, izolacji, wglądu i konfrontacji. Przeprowadza nas przez proces przemiany. Intymny proces transformacji i przewartościowania. 
I śmierci.
Coraz mocniej dociera do nas, że nastał czas śmierci. Śmierci, której nie sposób pojąć, opłakać, zrozumieć. Czy chcemy tego, czy nie, śmierć potrzebuje reprezentacji, po to jest sztuka  film, teatr, literatura, sztuki wizualne  żeby dzięki reprezentacji nie dopuścić do traumatycznego, niewyrażonego zapisu lęku. 
Artysta wciąż poszukuje języka na oswojenie nieoswajalnego. Sztuka wciąż stara się wyprzedzić rzeczywistość. To powinność Sztuki. Próbować. 
[Maja Kleczewska, Łukasz Chotkowski]
 

Tekst spektaklu opiera się na scenariuszu filmu  Ingmara Bergmana „Twarzą w twarz” w tłumaczeniu Zygmunta Łanowskiego. 

W adaptacji zamieszczono również fragmenty scenariuszy filmów: „Sonata jesienna” (tłum. Zygmunt Łanowski), „Szepty i krzyki” (tłum. Andrzej Asłanowicz), „Sarabanda” (tłum. Tadeusz Szczepański) i „Milczenie” (tłum. Stanisław Hebanowski).

Koprodukcja: Teatr Polski im. Hieronima Konieczki w Bydgoszczy i Teatr Powszechny im. Zygmunta Hübnera w Warszawie


Premiera w Warszawie, w Teatrze Powszechnym: 19 marca 2021 r. (pokaz bez udziału publiczności)

Premiera w Bydgoszczy, w Teatrze Polskim: 4 września 2021 r.

Wolontariat FPP 2021

Zapraszamy Wolontariuszy do współpracy przy jubileuszowej XX edycji Festiwalu Prapremier!

Poszukujemy osób dyspozycyjnych, odpowiedzialnych, otwartych, a także gotowych na nowe wyzwania do pracy przy XX edycji Festiwalu Prapremier, który odbędzie się w dniach 01 października – 04 grudnia 2021 roku.

Zainteresowane osoby prosimy o wypełnienie formularza: https://forms.gle/qcf7XCFmxskGBSsT9

Znamy finalistów Aurory – Nagrody Dramaturgicznej Miasta Bydgoszczy!

Jury w składzie: Davit Gabunia, Julia Holewińska, Agnieszka Lubomira Piotrowska po przeczytaniu 288 z 16 krajów postanowiło wybrać 5 sztuk, które znajdą się w finale Aurory. Nagrody Dramaturgicznej Miasta Bydgoszczy. W kolejności alfabetycznej są to:

 

Lasza Bugadze – „Antimedea” (Gruzja)

Michał Buszewicz – „Autobiografia na wszelki wypadek” (Polska)

Tijana Grumić – „I have never seen the stars” (Serbia)

Mikita Iljinczyk – „Dark room” (Białoruś)

Lena Laguszonkowa – „Matka Gorkiego” (Ukraina)

 

Jury pragnie także wyróżnić i rekomendować do wystawienia teatrom w Polsce i zagranicą następujące sztuki:

 

Magda Fertacz – „Tysiąc nocy i jedna. Szeherezada 1979” (Polska)

Olga Maciupa – „Piłka leci na wschodni brzeg”(Ukraina)

Marek Brand – „Przytul mnie” (Polska)

Wiktor Bagiński/Martyna Wawrzyniak – „Serce” (Polska)

Marta Nowak – „Zapominanie” (Polska)

Hubert Michalak – „Znakrzyża” (Polska)

Saara Turunen – „Medusa’s room” (Finlandia)

Andri Luup – „Felicitas” (Estonia)

Agata M. Skrzypek – „Na zaliczenie. Rewia udramatyzowana” (Polska)

Michał Kmiecik – „Na krawędzi” (Polska)

Oksana Sawczenko – „Kiedy paliliśmy kosmos”, tytuł oryginalny: «Когда мы курили космос» (Ukraina)

Nurajna Satpajewa – „Upadek Świnki Peppy”, tytuł oryginalny: «Грехопадение Свинки Пеппы» (Kazachstan)

Oksana Masłowa – „Patelnia”, tytuł oryginalny: «Сковорода» (Ukraina)

Alena Iwaniuszenko –  “Scrolling”, tytuł oryginalny: «Скроллинг» (Białoruś)Daniło Brakočević – „In an Eggshell” (Serbia)

Paata Tsikolia – „Medea s01e06” (Gruzja)

Pavlo Yurov „E.M.D.R” (Ukraina)

Dmitrij Lewickij „20 sekund”, tytuł oryginalny:  «20 секунд» (Ukraina)

Dmitrij Daniłow „Co robiłeś wczoraj wieczorem?”, tytuł oryginalny: «Что вы делали вчера вечером?» (Rosja)

Andy Iva  (Andriej Iwaniuk) „Ekstremista” (Ukraina)

 

[EN]

 

The jury composed of: Davit Gabunia, Julia Holewińska, Agnieszka Lubomira Piotrowska, having read 288 works from 16 countries decided to select 5 that will qualify for the final of Aurora. The Dramatic Award of the City of Bydgoszcz. In alphabetical order, these are:

 

Lasza Bugadze – “Antimedea” (Georgia)

Michał Buszewicz – “Autobiografia na wszelki wypadek” (“Autobiography in any case”) (Poland)

Tijana Grumić – “I have never seen the stars” (Serbia)

Mikita Iljinczyk – “Dark Room” (Belarus)

Lena Laguszonkowa – “Gorky’s Mother” (Ukraine)

 

Moreover, the jury would also like to distinguish and recommend the following plays for staging to theatres in Poland and abroad:

 

Magda Fertacz “Tysiąc nocy i jedna. Szeherezada 1979” (“One Thousand and One Nights. Scheherazade 1979”) (Poland)

Olga Maciupa “Piłka leci na wschodni brzeg” (“The ball flies to the eastern bank”) (Ukraine)

Marek Brand “Przytul mnie” (“Give me a hug”) (Poland)

Wiktor Bagiński/Martyna Wawrzyniak “Serce” (“Heart”) (Poland)

Marta Nowak „Zapominanie” (“Forgotten”) (Poland)

Hubert Michalak “Znakrzyża” (“Crossign”) (Poland)

Saara Turunen “Medusa’s room” (Finland)

Andri Luup “Felicitas” (Estonia)

Agata M. Skrzypek “Na zaliczenie. Rewia udramatyzowana” (“For credit. Dramatised revue”) (Poland)

Michał Kmiecik “Na krawędzi” (“On the Edge”) (Poland)

Oksana Sawczenko “Kiedy paliliśmy kosmos” (“When we burned the cosmos”), original title: Когда мы курили космос (Ukraine)

Nurajna Satpajewa “Upadek Świnki Peppy” (“The Fall of Peppa Pig”), original title: Грехопадение Свинки Пеппы (Kazachstan)

Oksana Masłowa “Frying pan”, original title: Сковорода (Ukraine)

Alena Iwaniuszenko “Scrolling”, original title: Скроллинг (Belarus)

Daniło Brakočević– “In an Eggshell” (Serbia)

Paata Tsikolia “Medea s01e06” (Georgia)

Pavlo Yurov “E.M.D.R” (Ukraine)

Dmitrij Lewickij “20 sekund” („20 seconds”) (Ukraine)

Dmitrij Daniłow “Co robiłeś wczoraj wieczorem?” (“What were you doing yesterday in the evening?”) (Russia)

Andy Iva (Andrej Iwaniuk) „Ekstremista” („The Extremist”) (Ukraine)

 

[ROS]

Жюри в составе: Давит Габуния, Юлия Холевиньска, Агнешка Любомира Пиотровска после прочтения 288 пьес из 5 стран, приняло решение номинировать 5 финалистов Драматургической премии г. Быдгощ.

Финалистами стали (в алфавитном порядке):

 

Лаша Бугадзе – «Антимедея» (Грузия),

Михал Бушевич – «Автобиография на всякий случай» (Польша)

Тияна Грумич – „I have never seen the stars” (Сербия)

Микита Ильинчик – «Dark room» (Беларусь),

Лена Лягушонкова – «Мать Горького» (Украина)

 

Жюри также хотело бы отметить и рекомендовать для театральной постановки в Польше и за рубежом следующие пьесы:

 

Магда Фертач – «Тысяча и одна ночь. Шехерезада 1979» (Польша)

Ольга Мацюпа – «Мяч летит на восточный берег» (Украина)

Марек Бранд – «Обними меня» (Польша)

Виктор Багиньски/Мартына Вавжиняк – «Сердце» (Польша)

Марта Новак – «Забвение» (Польша)

Хуберт Михаляк – «Знакреста» (Польша)

Саара Турунен – «Medusa’s room» (Финляндия)

Андри Лууп – «Felicitas» (Эстония)

Агата М. Скшипек – «К зачёту. Представление с элементами драмы” (Польша)

Михал Кмечик – «На краю» (Польша)

Оксана Савченко – «Когда мы курили космос» (Украина)

Нурайна Сатпаева – «Грехопадение Свинки Пеппы» (Казахстан)

Оксана Маслова – «Сковорода» (Украина)

Алёна Иванюшенко – «Скроллинг» (Беларусь)

Данило Бракочевич – „In an Eggshell” (Сербия)

Паата Циколия – «Медея s01e06» (Грузия)

Павло Юрков – «E.M.D.R» (Украина)

Дмитрий Левицкий – «20 секунд» (Украина)

Дмитрий Данилов – «Что вы делали вчера вечером?» (Россия)

Andy Iva  (Андрей Иванюк) – «Экстремист» (Украина)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ocalmy Festiwal Prapremier

Festiwal Prapremier odbywający się od 20 lat w Bydgoszczy jest jednym z najważniejszych festiwali teatralnych w Polsce. To tu prezentowali swoje spektakle najwybitniejsi twórcy i twórczynie z kraju i zagranicy. Dotychczas był on finansowany dzięki wsparciu państwa, samorządu i sektora prywatnego.

W tym roku główna kwota dofinansowania – pochodząca z Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego – nie została Festiwalowi przyznana, również w trybie odwołania. Próbowaliśmy bezpośrednio kontaktować się z MKiDN, inicjować rozmowy z przedstawicielami władz – bezskutecznie.  Nie rozumiemy tej decyzji. W tym roku na 18 złożonych przez nas do MKDNiS aplikacji grantowych żadna nie uzyskała dofinasowania.

Bez wsparcia ministerialnego organizacja zbliżającej się edycji poświęconej m.in. Białorusi w planowanym kształcie jest zagrożona. Wierzymy, że podstawowym celem każdego festiwalu jest łączyć ludzi, a w sytuacjach trudnych nieść także realną pomoc. Dlatego w ramach Festiwalu chcemy zorganizować turnusy rekonwalescencyjne dla Artystek i Artystów białoruskich,  w obecnej sytuacji politycznej przeżywających każdego dnia sytuacje graniczne. Mamy głębokie przekonanie, że właśnie ten rodzaj pomocy jest teraz naszym przyjaciołom zza wschodniej granicy najbardziej potrzebny. Nie chcemy wykonywać symbolicznych gestów, korzystając z zasobów Teatru chcemy dać potrzebującym bezpieczną przestrzeń.

Pracujemy nad uzyskaniem pomocy finansowej z pełnym przekonaniem, że Festiwal Prapremier musi trwać. Dlatego zapraszamy Państwa do włączenia się w akcję crowdfundingową na rzecz Festiwalu Prapremier 2021. Mamy nadzieję, że z Państwa pomocą zorganizujemy jubileuszową edycję festiwalu w zaplanowanym kształcie. Każdy, nawet najdrobniejszy gest solidarności będzie nas mobilizował do dalszej pracy.

Link do zrzutki: Ocalmy Festiwal Prapremier | zrzutka.pl

 

FPP 2020 | Opowieści zimowe (pokaz online)

Pokaz spektaklu online w wydarzeniu na Facebooku

Spektakl familijny dla dzieci i rodziców na podstawie trzech wspaniałych baśni Hansa Christiana Andersena: „Królowej śniegu”, „Śniegowego bałwana” i „Choinki”.

„Opowieści zimowe” to sceniczna baśń o poszukiwaniu siebie, o trudnej do spełnienia misji, o przemijaniu, o podróży przez rozmaite pory roku i niezwykłe krajobrazy. Dla małych i dużych, zbuntowanych i wrażliwych, dla tych, którzy czekają na kolejną zimę, choć tegoroczny śnieg jeszcze nie stopniał, dla marzycieli i fantastów, którzy co jakiś czas szukają pretekstu, by wyruszyć na koniec świata, choćby tylko w wyobraźni. Dla wszystkich, którzy lubią się śmiać, słuchając smutnych opowieści.

OPOWIEŚCI ZIMOWE
wg Hansa Christiana Andersena
na podstawie baśni: Choinka, Królowa śniegu, Śniegowy bałwan
przekład Bogusława Sochańska

 

FPP 2020 | Cienie. Eurydyka mówi: (pokaz online)

Pokaz spektaklu online w wydarzeniu na Facebooku

W ramach Festiwalu Prapremier AZYL Bydgoszcz 2020 Kujawy/Pomorze przypomnimy spektakl „Cienie. Eurydyka mówi:” na podstawie Elfriede Jelinek w reżyserii Mai Kleczewskiej, który otrzymał nagrodę podczas XIII edycji Festiwalu Prapremier!

Maja Kleczewska wraz z Łukaszem Chotkowskim przygotowali spektakl, koprodukcję Teatru IMKA Tomasza Karolaka, Teatru Polskiego w Bydgoszczy i Teatru Capitol we Wrocławiu w oparciu o nagradzany tekst noblistki Elfriede Jelinek „Cienie. Eurydyka mówi:”. Jelinek, dekonstruuje mit o Orfeuszu i Eurydyce jako bezwolnie kochającej kobiecie. Miłość Orfeusza jest próżnością. Wobec świata ma się on za kanonizowaną gwiazdę pop, wobec żony – za zbawiciela. Swoim śpiewem, którym doprowadza do omdleń nastoletnie fanki pragnie dokonać niemożliwego: wskrzesić Eurydykę. To ma być wielkie wydarzenie. Show na miarę naszych czasów, gdzie każda emocja, sztuka jest szybkim towarem. W micie nikt Eurydyki nie pyta, czy chce ożyć.
Spektakl jest fuzją muzyki i teatru. Oprawę muzyczną przygotowali Paweł Krawczyk i Katarzyna Nosowska, którą publiczność będzie mogła podziwiać w trakcie spektaklu. Elfriede Jelinek na prośbę twórców nagrała fragmenty swojego tekstu, które zostaną wykorzystane w spektaklu.

„(…) Kiedy czytałam jej ostatnie teksty, byłam zawiedziona. Pomyślałam, że traci pazur na stare lata, że nie ma w niej dawnej siły rażenia, wściekłości, kłów wbitych w rzeczywistość.
A potem zdałam sobie sprawę, że Jelinek po prostu coraz bardziej zwraca się do siebie, pisze coraz bardziej intymnie, szeptem. Nie chce iść na barykady, nie chce protestować, podpalać, ale toczy ze sobą rozmowę w środku, zadaje sobie nieustannie pytania: po co tak się denerwujesz? W jakiej sprawie? Dlaczego? I spogląda własnemu cieniowi w oczy, tak po jungowsku, bo jak się z nim nie spotkasz, to będzie stagnacja, pustka, zastój. Jelinek, zawsze opancerzona, dzisiaj kruszeje.”
„Maja Kleczewska. Widelcem w oko”, z Mają Kleczewską rozmawia Mike Urbaniak Gazeta Wyborcza Wysokie Obcasy, 14.04.2014

„W tekście Elfriede Jelinek, austriackiej noblistki, Eurydyka – w micie milcząca – ma głos. Gdy Orfeusz – tutaj narcystyczny gwiazdor – schodzi po nią do Hadesu, ona nie chce wrócić do świata żywych. Ten protest jest bez szans, bo w zimnym świecie Jelinek wszystko, co miało się stać, już się stało.”
„Kleczewska wystawia Jelinek. Śpiewa Nosowska”, Witold Mrozek, Gazeta Wyborcza, 31.03.2014

Nagroda Scenograficzna Jury XIII Festiwalu Prapremier dla Katarzyny Borkowskiej za scenografię do spektaklu „Cienie. Eurydyka mówi”. Spektakl wyprodukowały Teatr IMKA w Warszawie i Teatr Polski w Bydgoszczy i Teatr Muzyczny Capitol we Wrocławiu.

5 grudnia o g. 19.00 w wydarzeniu zostanie udostępniony link, pod którym będzie dostępny spektakl przez 24h. Bezpłatnie.

FPP 2020 | Ostatni świadkowie (projekcja spektaklu)

Każdy powinien to zobaczyć” Aftonbladet

Oglądałem ‘Ostatnich świadków’ w Dramaten, przedstawienie dla dzieci grane w ciągu dnia. Nie wierzyłem własnym oczom. Jest fenomenalne!” Krister Henriksson, aktor Królewskiego Teatru Dramatycznego w Sztokholmie

Mocne świadectwa dzieci poruszające nawet po latach” SvD

 

Przymierzając się do napisania Ostatnich świadków, noblistka Switłana Aleksijewicz odszukała tych, którzy w dzieciństwie przeżyli drugą wojnę światową w ówczesnym Związku Radzieckim. Poprosiła ich, żeby opowiedzieli jej o swoich doświadczeniach wojennych. Tak zebrała sto dokumentalnych relacji, świadectw dzieci, ich wspomnień o życiu w czasie wojny.

Z nich dziecięco-młodzieżowa scena Królewskiego Teatru Dramatycznego – Unga Dramaten – przygotowała przedstawienie dla dzieci w wieku od 11 lat. Dziecięca publiczność zostaje skonfrontowana w nim z kilkoma starszymi aktorami teatru, którzy opowiadają wspomnienia z czasów, gdy świadkowie wojny byli w wieku dzisiejszej publiczności

Za koncepcję i reżyserię odpowiada Ulla Kassius, która od ponad 40 lat pracuje jako niezależna scenografka. Na koncie ma szereg przedstawień dla dzieci i młodzieży, przygotowanych na przykład razem z Mattiasem Anderssonem w Backa Teater w Göteborgu (m.in. Zbrodnia i kara i Król Maciuś Pierwszy).

 

 

OGLĄDAJ NA vod.teatrpolski.pl

 

FPP 2020 | Capri – wyspa uciekinierów

 

(na podstawie utworów: „Kaputt” i „Skóra” Curzia Malapartego)

Zapowiedź reżysera, Krystiana Lupy:

Imperator Tyberiusz, Jezus Chrystus…
Jean Luc Godard, Fritz Lang, Brigitte Bardot – Le mépris. Tu Jean Luc Godard kazał w swoim filmie „Pogarda” kręcić sceny ze swojej upartej wizji Odysei, na tarasie Casa Malaparte miał Odyseusz w ostatnim ujęciu filmu zobaczyć ojczystą Itakę. Ponieważ jednak śmierć producenta przerwała tę podróż, podróż Odyseusza, podróż Fritza Langa, podróż Jean Luc Godarda – Odys zostaje w tym domu razem z filmową ekipą…
Tu, w pomieszaniu, w syntezie czasów, spotykają się wszyscy…

Wyspa i dom na wyspie. Azyl, schronienie. Uciekamy przed monstrum Europy. Przed państwem, przed religią, przed dyktaturą, przed demokracją, przed Potworem Homo Christianis, przed wojną…
Dom Malapartego, Villa Tiberius, Casa san Michele…
Na zewnątrz trwa nieokreślona wojna, nie wiadomo, czy to jest pierwsza, druga, czy trzecia wojna światowa wynikła z szaleństwa współczesnego człowieka, pychy twórców polityczno-społecznych ustrojów, marzycieli LUDZKIEGO RAJU, FILOZOFUJĄCYCH ZBRODNIARZY I FANTASTÓW, narkomanów władzy…. Reformatorów kultury, i tak dalej…

Ten dom jest więzieniem…
Ten dom jest schronem…
Ten dom jest Archetypem DOMU.
TEN DOM JEST TAJEMNICĄ.
Ten dom jest jaskinią artysty…
TEN DOM JEST MIEJSCEM SEANSU SPIRYTYSTYCZNEGO, SPOTKANIA UPIORÓW…
TEN DOM JEST MIEJSCEM SEANSU SPIRYTYSTYCZNEGO MARZYCIELI NOWEGO CZŁOWIEKA…

***


Spektakl dla widzów od 18. roku życia.

FPP 2020 | Srebrny płyn (projekcja spektaklu)

Czy Łotwa powinna ratyfikować konwencję stambulską? Czy zwolennicy konserwatywnych wartości zapomnieli, że żyją w XXI wieku? Jak rozmnażają się dżdżownice? I wreszcie, co mają wspólnego pary tej samej płci i wampiry? Te i inne kwestie podejmuje spektakl „Srebrny płyn” który opowiada o wspólnocie w kontekście rodziny, która jest podzielona przez radykalnie przeciwstawne poglądy polityczne.