Kategoria: Bez kategorii

Korzystając z wieloletnich doświadczeń rozmów z twórcami spektakli zaproszonych na Festiwal
Prapremier, Teatr Polski w Bydgoszczy kontynuuje tę formułę wymiany doznań estetycznych i intelektualnych
w tegorocznej edycji Festiwalu Prapremier Nie/obecne 2019

Prowadzenie: Katarzyna Waligóra, Jakub Papuczys

Młode małżeństwo musi nieoczekiwanie opuścić swoje mieszkanie. Wprowadzają się do użyczonego przez znajomego lokalu     w centrum Teheranu, nie zdając sobie sprawy, kto był jego poprzednim najemcą. Gdy w nowym mieszkaniu nieznany sprawca napada na kobietę, jej mąż rozpoczyna prywatne śledztwo. Mężczyzna usiłuje za wszelką cenę, bez pomocy policji, dotrzeć do agresora, by poznać motywy jego działania. Seria nieoczekiwanych wydarzeń w dramatyczny sposób zmieni życie małżonków.
[opis dystrybutora]

Dramat – Francja / Iran

Reżyseria, Scenariusz
Asghar Farhadi
Producenci
Asghar Farhadi, Alexandre Mallet –
Guy, Hasan Mostafavi, Olivier Père
Zdjęcia
Hossein Fafarian
Muzyka
Sattar Oraki
Montaż
Hayedeh Safiyari
Scenografia
Keyvan Moghaddam
Kostiumy
Sara Samiee
Dźwięk
Yadollah Najafi, Mohammad Reza
Delpak, Hossein Bashash

film dla widzów 16+

Data premiery: 21 maja 2019 r.

Jaki wpływ na przeciętnego obywatela ma kryzys konstytucyjny? Czy Konstytucja mogła się „przeterminować”, jak sądzą niektórzy? A może została niepoprawnie skonstruowana?
Teatr Polski we współpracy z Okręgową Radą Adwokacką w Bydgoszczy zaprasza na kameralne spotkania dotyczące Konstytucji RP. W ramach Festiwalu Prapremier „Nie/obecne” odbędzie się cykl rozmów z adwokatem Michałem Bukowińskim, które będą dotyczyć wagi i znaczenia Konstytucji, zagrożeń związanych z nierespektowaniem jej założeń, a także jej niebagatelnego wpływu na zachowanie demokracji w Polsce i suwerenności najważniejszych instytucji publicznych.

Prowadzenie: adw. Michał Bukowiński

Spotkania:

28.09.2019 o 16.00
29.09.2019 o 16.00
03.10.2019 o 17.00
04.10.2019 o 17.00

Zapisy pod numerem telefonu: 52 339 78 18

W podpisanym w grudniu 2015 roku Porozumieniu Paryskim 195 krajów zobowiązało się do „utrzymania wzrostu globalnych średnich temperatur na poziomie znacznie poniżej 2 stopni Celsjusza ponad poziom przedindustrialny i kontynuowanie wysiłków na rzecz ograniczenia wzrostu temperatur do 1,5 stopnia” w celu uniknięcia globalnego ocieplenia.
Trzy lata później prezydent Donald Trump zadecydował, że USA wycofają się z Porozumienia Paryskiego, ponieważ traktat zbyt
wiele kosztuje Amerykę, narzuca ograniczenia produkcji i wstrzymuje tworzenie nowych miejsc pracy. W tym samym roku przedstawiciele polskiego rządu zaczynają mieć wątpliwości co do prognoz naukowców i rzeczywistego wpływu człowieka na zmianę klimatu. Teatr Polski kontynuując cykl debat. Zmiana klimatu tworzy przestrzeń do zadawania pytań o bieżące problemy współczesnego świata. Czy stajemy się świadkami końca i zarazem nowego początku? Czy przyszły porządek oznacza zmierzch męskiej dominacji? Czy możliwe jest przeniesienie akcentu z rywalizacji, podboju i demonstracji siły na relacje, troskę i opiekuńczość? Czy istnieje jeszcze jakakolwiek szansa na zapobiegnięcie potencjalnej katastrofie ekologicznej?

 

Prowadzenie: Magdalena Kicińska (Pismo)
Gośćmi debaty będą: Edwin Bendyk (Polityka, kwartalnik Przekrój), Katarzyna Lewandowska (ASP w Gdańsku, UMK w Toruniu) oraz Paweł Łysak (Teatr Powszechny w Warszawie)

“I agree” – w tym momencie powiększamy wielką informacyjną bańkę. Proces trwa nieustannie i zdaje
się nie mieć ani końca, ani – co gorsza – żadnego odwrotu, są obecnie najcenniejszym aktywem
na świecie. Pozostawiają one jednak cyfrowe ślady, które są wykorzystywane nie tylko do personalizacji
treści, ale również do manipulowania opinią publiczną, w tym wyborcami. Nie szukając daleko – działalność
Cambridge Analytica. Prawo do danych powinno być podstawowym prawem człowieka, jednak tak dynamiczna cyfrowa
infrastruktura nie jest w stanie być uregulowana prawnie. Zgadzając się na użytkowanie aplikacji, mediów
oraz portali, oddajemy kawałek siebie – nasze upodobania, przekonania, sympatie, wizje świata, poglądy,
by w efekcie mogły być modelowane w dowolny sposób przez osoby trzecie. W konsekwencji otrzymujemy
jedynie takie informacje, które chcemy przyjąć do wiadomości, zawężając swoje pole widzenia.
Podczas tegorocznej edycji Festiwalu Prapremier, Teatr Polski zaprasza do poszukiwań młodzież,
aby wspólnie wypracowanym językiem twórczym zadać sobie pytanie o podstawowe prawo człowieka,
jakim jest prawo do ochrony swoich danych.

warsztaty dla młodzieży 16+

Prowadzenie: Karolina Sosińska

liczba miejsc ograniczona | zapisy: 52 339 78 18

Na warsztaty prosimy ubrać wygodny i niekrępujący ruchów strój.

Czytanie performatywne powstało w ramach organizowanego przez Instytut Teatralny w Warszawie projektu SCENA NIEPODLEGŁYCH KOBIET, którego kuratorką jest Agata Adamiecka.

Wiosna 1966 w reżyserii Martyny Peszko to odważna próba zmierzenia się z kondycją zawodu aktorki w panującym modelu teatru. Punktem wyjścia do rozważań prowadzonych przez zaproszone do projektu trzy aktorki dramatyczne: Dorotę Landowską, Małgorzatę Trofimiuk i Małgorzatę Witkowską jest tak zwana spowiedź Haliny Mikołajskiej – tekst z archiwum prywatnego, w którym ta wybitna przedwojenna aktorka, dama scen polskich, heroina, ale też polityczka, działaczka społeczna, założycielka KOR-u, rozlicza się w czasie trwającej po operacji rekonwalescencji z wpisanymi w zawód aktorki wyzwaniami,

oczekiwaniami, marzeniami i rozczarowaniami towarzyszącymi relacjom aktorki z jej publicznością. Głównymi protagonistami tego spotkania są bowiem właśnie aktorka i publiczność – to widzowie stają się powiernikami wypowiadanych niezwykle odważnie tez dotyczących panującej w teatrze hierarchii, gier środowiskowych wywyższających jednych kosztem drugich, niesprawiedliwości ekonomicznych, czy uzależnienia instytucji teatru od władzy państwowej i dyktowanych przez nią warunków. Sekrety skrzętnie ukrywane wychodzą zza zamkniętych drzwi dyrektorskich gabinetów i aktorskich garderób, a wypowiedź aktorek staje się w ich ustach manifestem na drodze do sprawiedliwiej urządzonego teatru. Nie bez znaczenia jest, że główną treść scenariusza tego czytania performatywnego tworzy tu tekst wieńczący trzeci tom wydawnictwa HyPaTia, feministycznego projektu badawczego, przywracającego kobiece głosy twórczyń polskiego teatru, pod tytułem „Nieświadomość teatru”. Idąc za tropem sugerowanym przez tytuł tomu można uznać, że tylko wypowiedzenie treści nieświadomej, zepchniętej poza dotychczasowy porządek mowy i wypartej jako niewygodna czy wstydliwa pozwoli dokonać zmiany w społecznym odbiorze teatru i renegocjować krzywdzące niejednokrotnie zasady na jakich się on opiera.

Ważnym aspektem tej wypowiedzi są prywatne głosy współczesnych aktorek wplecione w tekst Mikołajskiej. Dzięki temu na scenie dochodzi do poruszającego dialogu, w którym teatralna współczesność, niepozbawiona przecież refleksji krytycznej, zaskakująco przegląda się w historii, skłaniając do nieoczekiwanych wniosków.

Kim jest hejter? Czy hejterem może być każdy z nas? Kto się przyznaje do hejtu w momencie, gdy hejt tak głośno się
hejtuje? Mowa nienawiści dotyka wielu dziedzin życia, przestrzeni i niemalże wszystkich platform komunikacyjnych. Można myśleć, że to nie nasza sprawa, bo hejtu unikamy i hejt piętnujemy, ale niech rzuci kamień ten, kto nigdy mu się nie poddał.
Teatr Polski zaprasza na warsztat na temat mowy nienawiści organizowany przy współpracy z Instytutem Dyskursu i Dialogu.
Spotkanie będzie dotyczyć definicji i podstawowych Karima i mechanizmów hate speech, a także pozwoli na zapoznanie się
z rozmaitymi przykładami, które potwierdzają skalę i złożoność tego zjawiska. Uczestnicy warsztatu dokonają analizy stereotypów, które są przejawem mowy nienawiści oraz poznają metody, które umożliwią jej rozpoznanie, by szybko i sprawnie zmienić ją w konstruktywny, otwarty dialog.

warsztaty dla młodzieży 16+

Prowadzenie: Filip Gołębiewski / Instytut Dyskursu i Dialogu

Więcej o Instytucie Dyskursu i Dialogu na stronie: indid.pl

liczba miejsc ograniczona | zapisy: 52 339 78 18

Na warsztaty prosimy ubrać wygodny i niekrępujący ruchów strój.

O godzinie 21.00 zapraszamy do kawiarenki teatralnej na prelekcję Pana Jakuba Herolda, byłego konsula RP
we Lwowie, który był obserwatorem wyborów prezydenckich i parlamentarnych na Ukrainie w 2014
roku. Tego dnia, w przestrzeni Teatru Polskiego, zapraszamy również do obejrzenia wystawy plakatów,
ukraińskich ilustratorów z grupy Pictoric. Projekt Yellow & Blue przedstawia Ukrainę, jej miejsca i tradycje,
które trudno znaleźć, przeglądając przewodniki turystyczne. Język i styl plakatów tworzy nowoczesny
obraz Ukrainy, wypełniony jasnością i specyficzną ironią.

Spektakl inspirowany książką „Walden, czyli życie w lesie”  H. D. Thoreau oraz kinem moralnego niepokoju, szczególnie filmami Krzysztofa Kieślowskiego i Andrzeja Wajdy. Zderzając XIX-wieczny manifest o życiu prostym i w zgodzie z naturą oraz kino pokolenia naszych rodziców, które reagowało bezpośrednio na wydarzenia społeczno-polityczne w Polsce w latach 70. i 80., chcemy poszukać odpowiedzi
na pytanie, czy w dzisiejszym świecie moralność, rodzina, praca, wspólnota, przyroda są skompromitowanymi hasłami z innej epoki, czy też ulegają dynamicznej metamorfozie.

Dwa źródła inspiracji łączy w spektaklu samotny bohater – niezależnie czy jego naturalnym środowiskiem jest wielkomiejskie społeczeństwo, czy romantyczne pustkowie nad leśnym jeziorem. 

Walden w naszym spektaklu to opowieść o znikaniu, wycofywaniu się z życia,
a w kontekście tematów kina moralnego niepokoju to gest obywatelskiego nieposłuszeństwa. Można czytać nasz projekt zarówno jako przekorną fantazję o życiu bez ludzi, jak i mroczną fantazję o życiu wśród nich.  

 

W spektaklu wykorzystane są fragmenty:

„Walden, czyli życie w lesie” Henry Davida Thoreau w tłum. Tomasza Śpiewaka
Scenariusza filmowego „Amatora” Krzysztofa Kieślowskiego.

W scenie „Listy rodzeństwa” wykorzystano fragmenty dziennika Jacka Poniedziałka.

Scenografia jest inspirowana wideo-performansem Józefa Robakowskiego „Samochody, samochody” z 1985 roku.

W spektaklu wykorzystano następujące utwory muzyczne:
Fryderyk Chopin „Mazurek in b minor Opus. 33”
Fryderyk Chopin „Nokturn Op.48”
Kirby James Leyland „All You Are Going To Want To Do Is Get Back There”
Andrzej Korzyński „Wiersz Miłosza”