OŚWIECENIE
Za nami 3. tytuł tegorocznej, XXI. edycji Festiwal Prapremier pod hasłem Oświecenie – „Matka Joanna od Aniołów” w reżyserii Wojciecha Farugi z Teatru Narodowego w Warszawie, któremu towarzyszyło spotkanie z twórcami i twórczyniami.
Wczorajszy pokaz popremierowy „F***ing in Brussels” w reżyserii Mikity Ilyinchyka zakończył się spotkaniem z twórcami i twórczyniami spektaklu, które poprowadził Dyrektor TPB i Festiwalu Prapremier – Wojciech Faruga.
Było o kontekstach, inspiracjach, o perspektywie emigranta, o symbolicznej bezpaństwowości, o trudnościach w funkcjonowaniu społecznym, o próbach odnalezienia siebie, o zagubieniu, ale i dalszej drodze twórczej reżysera.
kolejny spektakl w ramach XXI. edycji Festiwalu Prapremier przeszedł do historii – za nami premiera „F***ing in Brussels” w reż. Mikity Ilyinchyka, która odbyła się na małej scenie TPB.
za nami pierwszy dzień XXI. edycji Festiwal Prapremier. Oświecenie.
rozpoczęliśmy go poruszającym pokazem spektaklu „Życie na wypadek wojny” w reżyserii Uli Kijak.
„Życie na wypadek wojny” jest koprodukcją Międzynarodowy Festiwal Teatralny Kontakt – Toruń, Teatr im. Wilama Horzycy w Toruniu, Teatr Polski w Bydgoszczy i Miejskie Centrum Kultury w Bydgoszczy.
tytuł oryginalny «Я, війна і пластикова граната»
[PL]
Nina Zahozhenko – dramaturżka i twórczyni teatralna z Kijowa, obecnie mieszkająca we Lwowie. Jest absolwentką teorii literatury i dramatu na Uniwersytecie Narodowym „Akademii Kijowsko-Mohylańskiej”. Współpracowała z wieloma teatrami rządowymi i pozarządowymi jako artystka cyfrowa, menedżerka kultury oraz dramaturżka.
Była m.in. tłumaczką i dramaturżką spektaklu „Philoctetes. The ancient rave” (na podstawie tekstów H. Müllera i Sofoklesa, Lwowski Teatr Dramatyczny im. Łesi Ukrainki, Lwów, 2020) oraz współautorką „People’s commissariats” ( 2021, Teatr Publicist, Charków).
Premiera jej sztuki „Siedem pierwszych dzieł Aliny” w Nowym Teatrze na Peczersku w Kijowie nie odbyła się z powodu wybuchu wojny w Ukrainie. Ostatnia premiera – spektakl „I’m Ok” – opowiadający o życiu nastolatków w okupowanej Buczy – odbyła się 1 lipca 2022 roku w Charkowskim Teatrze Lalek.
Po rozpoczęciu rosyjskiej inwazji na Ukrainę, napisała serię krótkich dramatów o poczuciu wolności i bezpieczeństwa w czasie wojny. Większość z tych tekstów została wykorzystana w sztuce „Ja, wojna i granat zabawka”.
[EN]
Nina Zahozhenko – playwright and theater maker from Kyiv, currently living in Lviv.
Nina studied the theory of literature and drama at the Kyiv-Mohyla Academy. She collaborated with a number of government and nongovernment theaters as a digital artist, cultural manager and playwright.
Among other things, she was a translator and dramaturge in „“Philoctetes. The ancient rave”, (based on texts by H. Müller and Sophocles, Lesya Ukrainka Theater, Lviv, 2020) and a co-author in „People’s commissariats” (2021, Theater „Publicist”, Kharkiv). The premiere of her play „Alina’s Seven First Works” at the New Theater on Pechersk in Kyiv was frozen due to the war. The last premiere – the play „I’m Ok” about the life of teenagers in an occupied Bucha – took place on July 1, 2022 at the Kharkiv Puppet Theater.
After the full-scale Russian invasion of Ukraine, she wrote a series of short dramas about the feeling of freedom and security during the war. Most of these texts were included in the play „Me, War and Toy Grenade”.
[UA]
Ніна Захоженко – Драматургиня і театральна діячка з Києва, наразі живt у Львові.
Вчилась у Києво-Могилянській академії, займалась теорією літератури та драми. Співпрацювала з низкою державних і незалежних театрів як діджитал-художниця, культурна менеджерка, авторка п’єс і сценаріїв.
Поміж іншого, була перекладачкою і драматургинею у виставі «Філоктет. Античний рейв» (за текстами Г. Мюллера і Софокла, Театр Лесі Українки, Львів, 2020) та співавторкою у виставі «Наркомати» (Театр «Публіцист», Харків, 2021). Прем‘єра п‘єси «Сім перших робіт Аліни» у Новому театрі на Печерську в Києві була заморожена через війну. Остання прем‘єра — вистава «Я норм» про життя підлітків в окупованій Бучі — відбулась 1 липня 2022 року у Харківському театрі ляльок.
Після повномасштабного російського вторгнення в Україну написала серію коротких драм про відчуття свободи та безпеки під час війни. Більшість із цих текстів увійшли до п’єси «Я, війна та пластикова граната».
[RU]
Нина Захоженко – Драматургиня и театральная артистка из Киева, сейчас проживает во Львове.
Нина Захоженко училась в Киево-Могилянской академии, занималась теорией литературы и драмы. Сотрудничала с рядом государственных и независимых театров в качестве диджитал-художницы, менеджера, автора пьес и сценариев.
Кроме этого, она была переводчицей и драматургиней спектакля «Филоктет. Античный рейв» (по текстам Г. Мюллера и Софокла, Театр Леси Украинки, Львов, 2020) и соавтором спектакля «Наркоматы» (Театр «Публицист», Харьков, 2021). Премьера пьесы «Семь первых работ Алины» в Новом театре на Печерске в Киеве была приостановлена из-за войны. Последняя премьера – спектакль «Я норм» о жизни подростков в оккупированной Буче – состоялась 1 июля 2022 года в Харьковском театре кукол.
После полномасштабного российского вторжения в Украину Нина Захоженко написала серию коротких драм об ощущениях свободы и безопасности во время войны. Большая часть этих текстов вошла в пьесу «Я, война и пластиковая граната».
tytuł oryginalny: «Disapariţii»
[PL]
Elise Wilk (ur. w 1981 r.), urodzona w Braszowie w Transylwanii, wychowywała się w kulturze dwujęzycznej (posługując się językiem rumuńskim i niemieckim).
Jest jedną z najczęściej wystawianych dramatopisarek młodego pokolenia w Rumunii.
W 2008 roku otrzymała nagrodę Romanian dramAcum za swój pierwszy dramat „It happend on a Thursday” (tłum. „Stało się w czwartek”). Niedługo potem jej sztuki zaczęły być wystawiane zarówno w Rumunii, jak i poza jej granicami. Otrzymała wiele nagród i wyróżnień, a jej sztuki zostały przetłumaczone na 12 języków.
Dramaty: It happened on a Thursday, The life expectancy of washing mashines, The green cat, Room 701, Paper planes, Explosive, iHamlet, Magic in your room, Crocodile, Cold. Four untrue stories from Gheorgheni, Desperate signals to Pluto, Feminine, Beyond, Incredible, Disappearances Some strange days, Nothing happened.
[EN]
Elise Wilk (born in 1981) grew up bilingual (Romanian and German) in Brașov, Transilvania. She is one of the most performed playwrights of the young generation in Romania.
In 2008 she received the Romanian dramAcum award for her first play „It happened on a Thursday”. Since then, her plays have been staged and published both in Romania and abroad, received several prizes and have so far been translated into 12 languages.
Plays: It happened on a Thursday, The life expectancy of washing mashines, The green cat, Room 701, Paper planes, Explosive, iHamlet, Magic in your room, Crocodile, Cold. Four untrue stories from Gheorgheni, Desperate signals to Pluto, Feminine, Beyond, Incredible, Disappearances Some strange days, Nothing happened.
[RU]
Элис Вилк – родилась в 1981 году в г. Брашов в Трансильвании, воспитывалась в двуязычной культуре, владеет румынским и немецким языками.
Элис Вилк является одним из наиболее востребованных драматургов молодого поколения в Румынии. В 2008 году она получила румынскую премию dramAcum за свою первую драму «Это случилось в четверг». Вскоре ее пьесы стали ставиться как в Румынии, так и за границей, были многократно отмечены наградами и премиями и переведены на 12 языков.
Драмы: Это случилось в четверг, Продолжительность жизни стиральных машин, Зеленый кот, Комната 701, Бумажные самолетики, Взрывчатка, Гамлет, Магия в твоей комнате, Крокодил, Холод. Четыре лживые истории от Георгени, Отчаянные сигналы Плутону, Женское начало, Запредельное, Невероятное, Исчезновение, Несколько странных дней, Ничего не произошло.
Tytuł oryginalny: «ПЯТЬ ПІСЕНЬ ПОЛІССЯ»
[PL]
Luda Tymoshenko (dr) jest urodzoną w 1978 r. w Północnym Kazachstanie i mieszkającą w Kijowie dramatopisarką, scenarzystką oraz wykładowczynią uniwersytecką. W 2000 roku ukończyła studia filozoficzne na Lwowskim Uniwersytecie Narodowym im. Iwana Franki. W 2004 roku obroniła pracę doktorską na temat „Socjoepistemologicznej natury współczesnego mitotwórstwa”, a w 2014 roku ukończyła swoją rozprawę doktorską „Kształtowanie się elity politycznej i menedżerskiej w Ukrainie”.
Luda Tymoszenko pracuje jako wykładowczyni socjologii i nauk politycznych na Narodowym Uniwersytecie Biozasobów i Zarządzania Naturą Ukrainy. W 2013 roku zaczęła pisać scenariusze i dramaty, a także rysować.
Jej sztuki były wielokrotnie nominowane na różnych festiwalach w Ukrainie, m.in. Current Play Week i Topical Play Week, dramat „Pięć pieśni Polesia” (2021) otrzymał Grand Prix w konkursie July Honey, wygrał konkurs Instytutu Ukraińskiego Drama on the move, a także znalazł się na finałowej liście laureatów w konkursie dramatycznym DRAMA UA.
W 2016 roku prace artystyczne Ludy zostały wystawione w Galerii Sztuki Plac Czerwony w Tbilisi w Gruzji.
Obecnie współpracuje z reżyserem A. Nepitalyukiem nad krótkometrażowym filmem „Golden Leggings”.
[EN]
Luda Tymoshenko (dr) – born in North Kazakhstan in 1978. Dr. Luda Tymoshenko is a playwright, screenwriter, artist and university lecturer from Kyiv/Ukraine. In 2000, she graduated from the Ivan Franko National University of Lviv/Ukraine with a degree in philosophy. She defended her PhD thesis on the topic of the “Socio-epistemological nature of modern mythmaking” in 2004 and completed her doctoral dissertation “Formation of the political and managerial elite in Ukraine” in 2014.
Luda Tymoshenko works as a lecturer in sociology and political science at the National University of Life and Environmental Sciences of Ukraine. She began writing (screen)plays and drawing in 2013.
Her plays have been shortlisted several times during different festivals in Ukraine, including the Current Play Week and the Topical Play Week. Her drama Five Songs of Polissya (2021) received the Grand Prix in the competition July Honey, won the competition Drama on the move from the Ukrainian Institute and made the final shortlist in the drama competition DRAMA UA.
Her artworks were exhibited at the Red Square Art Gallery in Tbilisi/Georgia in 2016.
Her current projects include co-author on the short film Golden Leggings with director A. Nepitalyuk.
[RU]
Люда Тимошенко – урожденная в Северном Казахстане в 1978 году и живущая в Киеве драматургиня, сценаристка, художница. В 2000 году она окончила Львовский национальный университет имени Ивана Франко (Украина) по специальности философия. В 2004 г. – защитила кандидатскую диссертацию на тему «Социально-эпистемологическая природа современного мифотворчества», а в 2014 г. – докторскую диссертацию «Формирование политической и управленческой элиты в Украине».
Люда Тимошенко работает преподавателем социологии и политологии в Национальном университете биоресурсов и природопользования Украины. В 2013 г. она начала писать пьесы и сценарии, а также занялась рисованием.
Ее спектакли несколько раз попадали в шорт-лист различных фестивалей в Украине, в том числе Current Play Week и Topical Play Week. Ее драма «Пять песен Полесья» (2021) получила Гран-при конкурса «Июльский мед», победила в конкурсе «Драма в движении» Украинского института и вошла в финальный шорт-лист конкурса драмы «ДРАМА UA».
В 2016 году ее работы были выставлены в Художественной галерее «Красная площадь» в Тбилиси (Грузия).
В настоящее время артистка, совместно с режиссером А. Непиталюком, работает над короткометражным фильмом Golden Leggings.
[PL]
Marta Sokołowska – dramatopisarka, dramaturżka, prozaiczka. Laureatka Nagrody KML UNESCO, laureatka projektu Debiuty Prozą oraz konkursu Dramat! organizowanego przez Dwutygodnik i Teatr IMKA, dwukrotna finalistka konkursu poświęconego polskiej dramaturgii współczesnej Metafory Rzeczywistości. Autorka dystopii Imperium Dzieci (Biuro Literackie) oraz sztuk i słuchowisk: Reykjavik ’74, Holzwege, Kamionna. Opowieści rodzinne, Ryt, Pałac w Bożkowie, Księżna, javen saste i bahtałe, kopia paryskiego metra w kawałkach i in., które realizowano w teatrach m.in: TR Warszawa, Teatr im. Fredry w Gnieźnie; Teatr im. Horzycy w Toruniu, Teatr Polski w Poznaniu, Teatr Polski we Wrocławiu, Teatr im. Wandy Siemaszkowej w Rzeszowie, Royal District Theatre w Tbilisi, Białoruski Wolny Teatr w Mińsku, Teatr Dramatyczny w Kaliningradzie, Krasnojarski Teatr Młodego Widza, Polskie Radio, Instytut Teatralny, Teatroteka, Wytwórnia Filmów Dokumentalnych i Fabularnych. Jej sztuki nagrodzono Grand Prix w Ogólnopolskim Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Dramaturgicznej, Silver Remi na Międzynarodowym Festiwalu WorldFest Houston i in. Teksty Marty Sokołowskiej publikowano w pismach: Dialog. Miesięcznik Poświęcony Dramaturgii Współczesnej, dwutygodnik.com, LiteRacje, Chimera oraz tłumaczono na języki: angielski, rosyjski, ukraiński, niemiecki, białoruski i gruziński. Autorka scenariusza i reżyserka polsko-japońskiego filmu dokumentalnego zeno-san.
[EN]
Marta Sokołowska – playwright, dramatist, prose writer. Winner of the KML UNESCO Award, laureate of the Prose Debuts project and the Drama! organized by Dwutygodnik and IMKA Theater, two-time finalist of the competition devoted to Polish contemporary dramaturgy, Metafory Rzeczywistości. Author of the „Imperium dzieci” dystopia (Literary Bureau), also plays and radio plays: Reykjavik ’74, Holzwege, Kamionna. Opowieści rodzinne, Ryt, Pałac w Bożkowie, Księżna, javen saste i bahtałe, kopia paryskiego metra w kawałkach and others, which were held and produced in: TR Warszawa, Aleksander Fredro Theatre in Gniezno; Wilam Horzyca Theatre in Toruń, Polish Theatre in Poznań, Polish Theatre in Wrocław, Wanda Siemaszkowa Theatre in Rzeszów, Royal District Theater in Tbilisi, Belarusian Free Theater in Minsk, Dramatic Theater in Kaliningrad, Krasnoyarsk Young Audience Theater, Polish Radio, Theater Institute, Teatroteka, Documentary and Feature Film Studio.
Her plays were awarded the Grand Prix at the National Competition for the Presentation of Polish Dramatic Art, Silver Remi at the WorldFest Houston International Festival and others. Marta Sokołowska’s texts were published in the following magazines: Dialog. Miesięcznik Poświęcony Dramaturgii Współczesnej, dwutygodnik.com, LiteRacje, Chimera, and has been translated into English, Russian, Ukrainian, German, Belarusian and Georgian. She’s also a writer and director of the Polish-Japanese documentary „zeno-san”.
[RU]
Марта Соколовска – драматургиня, писательница. Лауреатка премии Юнеско (Краков – город литературы), лауреатка проекта «Дебюты прозой» и конкурса «Драма!», организованного порталом dwutygodnik.com и театром IMKA, двукратная финалистка конкурса современной польской драматургии «Метафоры реальности». Автор дистопии «Империя детей» (издательство Biuro Literackie), а также пьес и радиоспектаклей «Рейкьявик 74», «Хольцвеге», «Каменна», «Семейные истории», «Рыт», «Дворец в Божкове», «Княжна», javen saste i bahtale (рум. «Будьте здоровы и счастливы»), «Копия парижского метро в кусочках», которые ставились в таких театрах как ТР Варшава, Театр им. Фредры в Гнезне, Театр им. Хожицы в Торуне, Театр Польский в Познани, Театр Польский во Вроцлаве, Театр им. Ванды Семашковой в Жешове, Royal District Theatre в Тбилиси, Belarus Free Theatre в Минске, Драмтеатр в Калининграде, Красноярский театр юного зрителя, а также появились в Польском радио, Театральном институте и были частью цикла «Театротека» Студии документальных и художественных фильмов. Её пьесы получали Гран-при в Общепольском конкурсе на постановку польской пьесы, премию Silver Remi на международном фестивале WorldFest Houston и других. Тексты Марты Соколовской публиковались в таких изданиях как «Диалог», dwutygodnik.com, «ЛитеРациии», «Химера», а также были переведены на английский, русский, украинский, немецкий, белорусский и грузинский языки. Является автором сценария и режиссером польско-японского документального фильма zeno-san.
tytuł oryginalny: «Ova će biti ista»
[PL]
Staša Bajac (ur. 1985, Belgrad), ukończyła dramaturgię na Wydziale Sztuk Dramatycznych w Belgradzie, a także studia na kierunku Film narracyjny i technologie audiowizualne w Berlinie (Uniwersytet Sztuk Pięknych). Jest autorką scenariuszy wielokrotnie nagradzanych filmów krótkometrażowych i serialu dokumentalnego, współautorką filmów pełnometrażowych oraz filmu dokumentalnego [Ciężka dusza, białe miasto (Teška duša, beli grad)].
Jej dramaty były publikowane w prestiżowych czasopismach „Scena”, „Teatron” i zbiorze wydawanym przez Fundację Hartefakt. Spektakl Rekonstrukcja (Rekonstrukcija) na podstawie nagradzanego tekstu Bajac był grany w Serbskim Teatrze Narodowym w Nowym Sadzie (reż. Gea Gojak), a następnie na bazie tekstu powstał film telewizyjny. Utwór Ten będzie inny (Ovaj će biti drugačiji) został uznany przez jury konkursu organizowanego przez fundację Hartefakt za najlepszy dramat zaangażowany w regionie w 2017 roku. Na podstawie tego tekstu zrealizowano w belgradzkim teatrze Atelje 212 spektakl w reżyserii Đurđi Tešić (2019). Bajac napisała później sztukę à rebours zatytułowaną Ta będzie taka sama (Ova će biti ista), która doczekała się premiery w tym samym teatrze (2021), a została wyreżyserowana przez Ivana Vukovicia.
Film fabularny Wilgoć (Vlažnost), który współtworzyła z reżyserem Nikolą Ljucą był prezentowany na festiwalach m.in. w Berlinie, Cannes, Sarajewie oraz został dwukrotnie nagrodzony za scenariusz. Bajac jest również współautorką scenariusza do filmu Mašy Nešković Asymetria (Asimetrija), prezentowanego publiczności na festiwalach m.in. w Sao Paulo, Trieście, Sydney.
Artystka jest członkinią grupy scenarzystów tworzących serial Grupa iinnych. Napisała scenariusze do nagrodzonych filmów krótkometrażowych – Czwartek (Četvrtak) oraz Podaż i popyt (Ponuda i Potražnja) Nikoli Ljucy, a także Przestrzeń między nami (Prostor između) i Dwoje (Dvoje) Mašy Nešković. Jest autorką scenariusza i reżyserką serialu dokumentalnego Ona się budzi (Ona se budi) emitowanego na kanale N1.
Była uczestniczką Berlinale, Sarajevo Talent Campus i European Audiovisual Entrepreneurs, brała udział w szkoleniu dla scenarzystów w Torino Film Lab. Ponadto, była członkinią komitetu wspierającego scenarzystów Filmowego Centrum Serbii, jurorką festiwalu filmowego „Odważne Bałkany” („Hrabri Balkan”) oraz konsultantką ds. programowych „Dealing with the Past” w ramach Festiwalu Filmowego w Sarajewie. Przetłumaczyła z języka angielskiego książkę Lynn H. Nicholas Grabież Europy. Losy dzieł sztuki w Trzeciej Rzeszy i podczas II wojny światowej (wydawca: Geopoetika).
Obecnie pracuje jako scenarzystka i reżyserka nad filmem krótkometrażowym Maroko. Wraz z reżyserem Nikolą Ljucą zakończyła pracę nad scenariuszem do jego drugiego filmu fabularnego Grzechotniki (Zvečarke).
[EN]
Staša Bajac holds a BA and MA in Dramaturgy at FDU in Belgrade, as well as MA in Narative Film at UdK in Berlin.
Two of her plays – This One Is Going To Be Different (Hartefakt award)and This One is Going To Be The Same are on the repertoire of Atelje 212 Theatre. Waterfalls (finalist of Hartefakt award) and Summerhouse were both published, while Reconstruction (Assitej award) was made into a TV film.
She wrote and directed a five part documentary series Ona se budi. Humidity, the first feature she wrote premiered at Berlinale; Asymmetry premiered at Mostra Sao Paolo, while Rattlesnakes is in preproduction. She is also an established TV writer of numerous shows.
She is a Berlinale and Sarajevo Talents alumni; Torino Film Lab story editing trainee and a consultant for CineLink’s Dealing With the Past.
[RU]
Сташа Баяц – родилась в 1985 году в Белграде, окончила белградский Факультет драматического искусства, а также изучала повествовательное кино и аудиовизуальные технологии в Берлинском университете искусств. Сташа является автором сценариев короткометражных фильмов, многократно награждаемых на фестивалях, и документального сериала, а также соавтором нескольких художественных фильмов и одного документального – «Тяжелая душа, белый город» (Teškaduša, beligrad).
Пьесы Сташи Байц публиковались в престижных журналах, таких как «Сцена», «Театрон», а также в сборнике, издаваемом фондом Hartefakt. Спектакль «Реконструкция» (Rekonstrukcija) по одноименному тексту Баяц, был поставлен в Сербском национальном театре в Нови-Саде (реж. Геа Гояк), а также лег в основу телевизионного фильма. В 2017 году жюри конкурса, организованного фондом Hartefakt, признало пьесу Сташи Баяц «Эта будет другой» (Ovaj ćebitiinnečiji) лучшим региональным драматическим текстом года. В 2019 году в белградском театре Atelje 212 состоялась премьера этой пьесы в постановке Дурджи Тешича. Позже Баяк написала пьесу под названием «Та будет такой же» ( Ova će biti ista ), которая в 2021 году была поставлена на сцене этого же театра (реж. Иван Вукович).
Художественный фильм «Влажность» (Vlažnost), над сценарием которого Сташа Баяц работала совместно с режиссером Николой Люцой, был показан на фестивалях, в т.ч. в Берлине, Каннах, Сараево и дважды был награжден за сценарий. Баяц также является соавтором сценария фильма Маши Нешкович «Асимметрия» (Asimetrija), показанного на фестивалях в Сан-Паулу, Триесте, Сиднее.
Артистка входит в группу сценаристов, работающих над сериалом «Группа». Она написала сценарии к короткометражным фильмам – «Четверг» (Četvrtak) и «Спрос и предложение» (PonudaiPotražnja) Николы Люци, «Пространство между нами» (Prostorizmeđu) и «Двое» (Dvoje) Маши Нешкович, а также является автором сценария и режиссером документального сериала «Она пробуждается» (Onasebudi) на канале N1.
Сташа Баяц была участницей Berlinale Talent Campus и Sarajevo Talent Campus и European Audiovisual Entrepreneurs, участвовала в тренингах для сценаристов в Туринской кинолаборатории. Кроме того, она была членом комитета поддержки сценаристов в Киноцентре Сербии, членом жюри фестиваля авторского кино «Храбрые Балканы» („Hrabri Balkan”) и куратором программы DealingwiththePast кинофестиваля в Сараево.
Сташа также перевела с английского языка книгу Линн Х. Николас «Похищение Европы Судьба произведений искусства в Третьем рейхе и во время Второй мировой войны» (издательство: Геопоэтика).
В настоящее время Сташа Баяц работает над короткометражным фильмом «Марокко» в качестве автора сценария и режиссера. Также, совместно с режиссером Николой Люцей, она завершила сценарий его второго полнометражного фильма «Гремучие змеи» (Zvečarke).